Het wemelde er van de please-take-picture-mensjes en volle parkeerplaatsten. We wisten het van te voren, maar togen er toch heen, als Zuid Limburger kom je er niet elke dag. Aan de platgetrapte stukjes gras en afgebroken rietstengels lazen we als volleerde verkenners de plekjes af, die het meest geliefd waren bij de fotografen. Die plekjes vermeden we. Ik heb getracht een plaat te maken, die iets afwijkt van de gangbare van de Zaanse Schans.

Deze man liep door het gangpad van een oude trein. Ik werd gevangen door zijn markant hoofd. Inmiddels heeft hij de foto ontvangen en was er blij mee.

In goed gezelschap, enkele uren in een vogelhut vertoefd. Prachtig mooi om mee te maken. Na de huis-tuin-en keuken roodborsten, spechten, merels, vinken en mezen, hoorden we een ijzige schreeuw van ver weg. En nog een. Onze adem stokte. Ons gefluister verstilde. De schreeuw weerklonk opnieuw, maar nu veel dichter bij. Zou het? Was dit zo'n dag? Met z'n drieën turend door de lens, met maar één focus. En dan een schaduw en een paar vleugelslagen later zat zij er dan. In volle glorie boven op een stuk hout. Eerst verkennend en speurend. Niet meteen afdrukken was het advies vooraf. Dat was nogal een uitdaging kan ik jullie verklappen. Alsof je na een week niet eten een warme maaltijd voorgeschoteld krijgt, die je niet mag aanraken, maar ruiken doe je hem wel. Even wachten nog. En ja ze voelde zich veilig. Veilig genoeg om alle aandacht aan de prooi te besteden. Nog een schreeuw, die dichterbij kwam. Het zal toch niet.... Jawel het zal toch wel. Ook het mannetje verscheen ten tonele. Snel keken we elkaar aan met een gelukzalige blik in de ogen. Maar net zo snel keken we weer door de lens, bang als we waren momenten te missen. Voor mijn gevoel heb ik tien minuten mijn adem ingehouden. Dat heb ik gelukkig niet echt gedaan, anders had ik dit niet kunnen navertellen.

01 Het vrouwtje

02 Het mannetje

In het ochtendgloren, opwarmend.

Niet ver van mij vandaan, net over der grens, stroomt een beekje waar de bosbeekjuffer zich thuis voelt. Vroeg uit de veren om het mooie wezentje bij het ontwaken te "verrassen".

Op een grasspriet, wiegend heen en weer, wachtend op de zon. Nog even en de drukke dag vol fladderen begint

vandaag voor de eerste keer op stap met mijn macrolens in het seizoen 2017
01


02


03

Industrieel landschap. In 2018 wordt gestopt met graven. Een gedeelte van de ENCI groeve is inmiddels opengesteld voor publiek. Via een lange trap daal je miljoenen jaren af, terug in de tijd.