Eigenlijk voor het eerst maakte ik bij mijn laatste bezoek (19 juni) in Blijdorp een fotostop bij de vicuña's. Eigenlijk sla ik ze altijd over
maar deze keer werd ik naar ze toe getrokken. Terwijl ik bezig was met het fotograferen zag ik in mijn ooghoeken ineens iets te voorschijn komen, maar zodra ik achter mijn camera vandaan kwam was het weg. Op de foto kon ik slechts aan de linkerkant van mijn foto een ietwat bruinige vlek ontdekken:
Ik was te nieuwsgierig geworden, zodat ik net zo lang bleef wachten tot het weer tevoorschijn kwam. In eerste instantie dacht ik aan een konijntje maar nee die was veel te groot. Na lang wachten werd bij geduld beloond. Achter de liggende vicuña kwam een ontsnapt prairiehondje tevoorschijn
Uiteraard was ik de eerste keer te laat voor een foto, maar gelukkig kwam hij nog een keertje gluren met deze tweede foto als resultaat:
Vandaag (9 Juli) wederom een bezoekje gebracht in Blijdorp om het nieuwe verblijf van de giraffen te bewonderen. Uiteraard ook nog even een bezoekje gebracht bij de vicuña's. Je weet tenslotte nooit
We zijn inmiddels 3 weken verder en wat schets mijn verbazing.... meneer loopt nog steeds vrij rond
Maar er staat nu een kooitje voor hem klaar
Vol bewondering kijk ik toe hoe hij steeds een stukje dichterbij kruipt. Snuffelend en gravend onderzoekt hij de kooi en bekijkt hem wantrouwend, totdat hij zijn nieuwsgierigheid niet kan weerhouden...
Enigsinds teleurgesteld staar ik naar het kooitje terwijl ik langzaam naar de uitgang wandel. Toch jammer, 3 weken lang heeft hij kunnen genieten van zijn vrije bestaan, maar dan plotseling neemt ie een spurt en rent hij de vrijheid weer tegemoed.
5 tellen later geniet hij weer heerlijk van het verse gras wat in overvloed voor hem aanwezig is en wat hij slechts met de vicuña's hoeft te delen
To be continued....
).
