THX! (heb net ff gebeld met dinnetje en gelukkig voelt ze zich al ietsjes beter..ze heeft al eens eerder een nierbekkenontsteking gehad tijdens haar eerste zwangerschap en dat resulteerde in ziekenhuisopname, ze mocht geen medicijnen gebruiken, en toen heeft ze echt veel afgezien, dus vandaar dat ik me enorme zorgen maakte..ze zegt wel dat ik me geen zorgen moet maken, maar toch doe ik dat.. t is een typetje dat zichzelf niet snel wil geven, en maar door blijft doen, maar gelukkig luistert ze af en toe ook nog wel es naar mij, ik heb haar wel moeten pushen om naar de dokter te gaan, maar gelukkig deed ze het toch..t is een bikkeltje, en een heel sterk vrouwtje, maar ik zie meteen of ze zichzelf wil groothouden en de boel bagatelliseerd.. ik word daar soms niet goed van, maar gelukkig neemt ze mijn adviezen ter harte..
al duurt dat soms even.. vannacht belde ze nog even, (ik had nachtdienst), om te laten weten hoe het ging met haar, en dat was toch ook al weer een hele geruststelling..ga er straks nog ff naartoe, ff vertroetelen en kijken of ik nog wat kan betekenen voor haar.. tja, van dat katje is het natuurlijk erg jammer, maar hij was echt op en hij heeft gelukkig niet afgezien.. heb de poes op zijn favo plekkie begraven, namelijk in de voortuin, waar hij 9 vd 10x te vinden was.. hij bleef altijd wachten tot ik weer thuiskwam in de voortuin, dus vandaar..
