Bewapend met de tips van ron62 en Henry, betreffende de 55-200 zoomlens, ging ik op pad. Een korte broek en gympies waren waarschijnlijk niet de beste keus om door de veluwse bossen te struinen. Regelmatig moest ik een rode mier van mij afslaan, 'Macro fotografen zullen me hiervoor vervloeken' dacht ik nog.
Vogels schieten bleek moeilijker dan ik dacht en het vereist een snel reactie vermogen. Gelukkig gebruik ik backbutton focus waardoor ik snel kan switchen. 2 uur later keerde ik teleurgesteld, met blaren op de voeten terug naar het vakantie huisje. Niet één vogel gezien!
Eenmaal op de bank zittend hoorde ik een enorme knal tegen het raam. Ik liep naar buiten en daar zag ik het vogeltje zitten. Totaal verstijfd van schrik, het bekje open. Dierenliefhebber als ik ben besloot ik het op te pakken en te controleren op gebroken vleugels of pootjes. Het leek in orde. Met een bakje water en een stukje brood liet ik het beestje weer op krachten komen.
Ik wilde het beestje niet nog erger laten schrikken, maar één foto moest toch wel kunnen? Snel pakte ik mijn camera, verwisselde nog even snel de lens en drukte af. Als teken van dank poseerde ze zelfs nog even voor me. Niet veel later vloog het vogeltje gezond en wel weer weg.
Helaas weer niet met de zoomlens, maar de vogel stond erop. Hopelijk volgen er nog een aantal, dan wel met zoomlens. Aan de tips die ik heb gekregen zal het in ieder geval niet liggen.
Wat me wel opvalt is dat mijn 24-70 f/2.8 scherper beeld heeft als ik deze crop naar het equivalent van 200mm dan de daadwerkelijke 200mm lens die ik heb. Ron62 en Henry gaven al aan dat het een oudere DX lens is dus misschien ligt het daar aan.
Exif:
Sluitertijd: 1/80
68mm (24-70mm)
ISO: f/2.8