Al beter dan deel 1, maar voor mij nog steeds te onscherp.

Ik denk dat er "gewoon" scherp nog wel een leuk portret van valt te maken.

Zeker, Ron. Haar moeder vond de basis versie ook erg leuk en heeft die nu in een kamer hangen waar dochterlief (wederom een schatje) niet veel komt want die vind het niks

Maar zelf vind ik deze leuker, vandaar mijn post.

Ik vind deze beter dan de vorige , die ik ook waardeerde

Ik heb in mijn carrière heel veel psychotische mensen gezien ... gelukkig ben ik ze zo nooit tegen gekomen.

maar qua foto (evenals de vorige) heeft het wat waarbij ik deze toch wat prettiger vind kijken. Door de vorm van ogen/pupil is het een beetje een "reptielenblik" geworden. Mooi omzetting

Vind hem lekkerder kijken dan je vorige.

Mooi beeld.
Meer psycho dan psychose denk ik.

Lijkt me een hele opgave om psychose fotografisch vast te leggen.

Ik kan me wel vinden in de reactie van Frans.

Dank jullie. Ik buig het hoofd voor de medisch onderlegden.

Judith, het is een miniserie (deze twee) en eerlijk gezegd heb ik de titel vooral op de vorige foto gebaseerd, waarin een soort verwarring in het model lijkt te zijn geslopen. Ook Frans gaf al aan dat de titel zeker bij deze foto niet zo toepasselijk is, dus mijn excuses daarvoor.

Wat ik beoogde bij deze serie is geinspireerd door een expositie die ik een tijd geleden gezien heb, waarbij de fotograaf overlays toepaste van vele verschillende personen, ik meen uit dezelfde familie. Daarbij werden de ogen als richtpunt gebruikt, de pupillen van de uiteindelijke resultaten waren daardoor scherp. Dit leverde boeiende portretten op, een projectie van een soort prototype familielid.

Mijn bedoeling bij het spelen met deze foto's was een variatie daarop; ook overlays, maar dan van dezelfde persoon met minieme verschuivingen per overlay. En dan maar kijken of dit tot een ander personage zou leiden, want wellicht dat er ook kleine karakterverschuivingen tevoorschijn komen.

Ik begrijp de commentaren op de titel, die was wat ondoordacht, en ik begrijp ook dat het resultaat niet altijd makkelijk in het oog ligt. Maar voor mijzelf is dit wel een geslaagd experiment.

Mooi beeld weer. Ik hecht niet zo aan titels voor mij is de eerste indruk die ik krijg bij een beeld het meest belangrijke. Het is ook niet altijd makkelijk een titel bij een beeld te verzinnen.

Mijn enige min puntje zijn de donkere mondhoeken. Zelf zou ik die weg werken omdat dan de nadruk nog meer op de ogen komt, waar het voor mij hierom gaat.

Fran verwoord mijn visie ook. Ik heb het hier ook al eens eerder genoemd dat de comments veel vaker over de titel lijken te gaan en minder over de inhoudelijkheid van de foto.

Persoonlijk vind ik deze fijner kijken als de eerste. De bewerking spreekt me meer aan. De toelichting verduidelijkt voor mij ook veel en snap ik het idee achter het beeld. Gr. Harry

Een titel zegt iets over de intentie van de maker.
Toch niet vreemd dat er dan ook op gereageerd wordt?

Frans het feit dat ik niet aan een titel hecht betekent niet dat een ander dat niet mag. Maar met muziek heb ik dat ook, ik ben helemaal niet geinteresseerd in wat de composer misschien wel zou hebben gedacht of gevoeld toen hij/zij het stuk composeerde. Het gaat er bij mij om wat het bij mij losmaakt. Maar een hoop mensen misschien wel de meerderheid denkt daar anders over.

fran ik was lang jouw mening toegedaan totdat ik met een kunsthistorica musea bezocht en dingen leerde zien en begrijpen die me eerder volkomen ontgingen.

Als ik in een bos loop heb ik geen enkele behoefte om de naam van een paddestoel, boom of varen te kennen.

Overigens reageerde ik meer op de opmerking van Harry.

Sorry Peter als je foto misschien gebruikt wordt om een punt te verduidelijken.

@ Fran: voor mij precies hetzelfde.
@Frans: Titels heb ik ook niets mee. In zijn algemeenheid vind ik het jammer als de toeschouwer al in een bepaalde richting geduwd wordt. Dat geldt natuurlijk niet voor hele concrete beelden. Maar wel als de fantasie geprikkeld moet worden. Een beeld moet mij aanspreken en daar heb ik zelf geen titel voor nodig.
Vervelender vind ik het nog als ik bij wijze van voorbeeld een foto van een antiek ijzeren hek maak. Als ik dat als titel geef en de comments gaan over de inhoud van de titel: bijvoorbeeld: dat is geen ijzer maar messing, een ander zegt weer koper, weer een ander over het feit dat het geen antiek is vind ik het helemaal jammer. Op de inhoud van de foto, wat doet het met je? Wat vind je wel of niet mooi raakt dan in de commentaren helemaal naar de achtergrond. Het weerhoudt mij in ieder geval nogal eens van het geven van titels. Het beeld moet mij raken...gr. Harry

Harry, geen punt, de discussie is mij net zo lief als het beeld.

Deze discussie is hier vaker gevoerd, en beide standpunten hebben hun merites. Laat ik het zo zeggen: wanneer een fotograaf met een bepaald idee op stap gaat, dan kan de daarop gebaseerde titel veel zeggen over zijn intenties en als de beelden goed genoeg zijn om ook op zichzelf te staan zal het een het ander versterken. De meeste fotografen op dit forum (ikzelf incluis) werken zo niet, maar laten zich leiden door wat ze voor hun camera krijgen of hebben gewoon een vast (aantal) onderwerp(en). In dat geval komt de titel dus achteraf, en is of overbodig ("paddestoel" - ja dat zag ik al) of creatief bijprodukt, waarbij soms de plank wordt misgeslagen en voor afleidende discussie zorgt (en we zijn weer on topic ).

Oké