In de eerste zie ik je woonkamer denk ik. Een bankstel, kadertje aan de muur en een deur met ronde deurknop.

De tweede is een absoluut totaal overbelicht vlak. Er zit niets meer in.

Dus nu stel ik mij de vraag wat de intentie was Frans.

Jannemarein Renout: je moet er maar op komen! Toch wel knap gevonden.

Ook even gekeken de zw. verrassend wat ik zie. Een beetje.
Maar als je ze zo af laat drukken en aan de muur hangt blijft het voor mij een zw vlak.
Waar ik geen gevoel bij heb.Dat de intentie ligt in het oplichten kan ik dan niet zien.
Komt voor mij dan over als de pot goud bij de regenboog.
Heb het zelfde als joop sommige kunst werken het geld beter besteed kan worden aan andere dingen.Maar goed ieder zijn ding.

Ik zit al een heel lange tijd in een creative kuil.
Het artikel in de Volkskrant (dat ik graag met jullie wilde delen) triggerde me om na te denken over de grenzen van fotografie.
Het witte en donkere vlak duiken vaker op in de kunst als ultieme extremen.
Als je die vlakken maakt met een camera is het dan nog fotografie vroeg ik me af.
En is het zwarte vlak fotografischer dan het witte omdat het meer informatie bevat?
Het zwarte vlak is immers wezenlijk anders dan een vlak gevuld in de Gimp met zwart.
Maakt het wat uit welke camera en objectief er gebruikt is? Of er wel of geen statief gebruikt wordt. Raw of jpeg, sRGB of AdobeRGB?
Maakt de nabewerking uit?
Voor het zwarte vlak best een interessante vraag vind ik.
Maakt het uit wie het beeld maakt?
En last but not least wat doet het met de kijker?
En denk je eens in als je wat je van het beeld zou vinden als het niet 10 stops onder- of overbelicht zou zijn maar 9,67 stops. Of 9,33 of 9, 8,67, 8,33 ................ 3, 2, 1 of 0 stops.
Is er een punt dat een omslag in het denken kan veroorzaken?

Interessante vraag! Ik heb er niet 1-2-3 een antwoord op.

ja goeie vraag Frans. Wie het beeld maakt maakt denk ik wel uit.
Neem nou rembrand bv zijn schilderijen zijn veel waard, er zijn schilders die het perfect na maken.
Die schilderijen zullen de waarde van de echte niet halen.

Wat een hoop denkwerk, Frans. Ik heb even zitten kijken naar het scanwerk van Jannemarein Renout, en ik vraag me serieus af of zij bij het opstarten van haar experimentele werk op zo'n manier heeft gedacht.

Ik vermoed dat er initieel simpelweg een gedachte is over een bepaalde toepassing, of manier van "fotograferen" (tegenwoordig is dat het maken van een digitaal beeld wat is gebaseerd op een fysieke oorsprong, of er nu een camera aan te pas komt of niet), en vervolgens een fase van spelen en uitproberen. Dat is dan puur gebaseerd op het plezier van iets doen en je verwonderen over de resultaten (iets wat Jannemarein zelf expliciet benoemd in haar drive om kunst te blijven maken). Pas daarna komt er zo'n denkfase als waar jij nu blijkbaar in zit en ga je beredeneren of er een diepere betekenis zit in je probeersels, of je er een zinvol betoog bij kunt houden.

Heel veel van wat in omgekeerde volgorde wordt gedaan (eerst het concept, daarna de invulling - vandaar conceptuele kunst) is nogal droog en saai voor de gemiddelde toeschouwer.

Maar als ik even een mooie galerie-tekst moet verzinnen voor je twee beelden dan zal dat gaan over de verborgen beelden die in de krochten van de duisternis vermoed kunnen worden, en over de steriele leegte die zou kunnen ontstaan als alle duisternis is weggebrand in het eeuwige licht. Ik hou het op EV-10.

@Henry: denk dat je nog wel terugkomt.

@Wim: helemaal waar.

@Peter: je galerie-tekst is prachtig. Ik ben een analytische denker. De meeste beelden die ik maak zijn van te voren bedacht en worden als het ware in elkaar gezet. Ik denk dat je het kunt vergelijken met het schrijven van een verhaal.
Eigenlijk weet ik niet zo goed waarom ik dit opschrijf. Kan beter stoppen met keuevelen nu.

Frans, je hebt helemaal gelijk. Ik denk dat Peter mijn gedachte al mooi heeft verwoord.

Jouw benadering is wel veel wetenschappelijker van aard, wat ook weer goed verklaarbaar is.

En toch Frans .... heb je het gewoon afgekeken. Was met een groen vierkant gekomen, dan had je een goeie voor de maandopdracht ;-)

Toch, voor mij, ook wel een punt om over na te denken. Waar begint de fotografie en waar stopt het..Dit gaat mij wel bezig houden de komende tijd..gr Harry

Pim ik kijk mijn hele leven al af en heb daar geen moeite mee zolang het legitiem is.

Harry hoor graag van je vorderingen.

Frans, ik hoop dat je begrijpt dat dit als kwinkslag bedoeld was, maar ik lees nu pas pagina 2 van de discussie en bespeur een serieuze ondertoon in je berichten.

Je kunt vinden wat je wilt van kunst, maar het is de kunstenaar die bepaalt om iets te publiceren en de kijker die uitsluitend voor zichzelf bepaalt om iets mooi te vinden. Ik zag ooit een wit schilderij van circa 50 bij 80 cm met precies in het midden een witte punaise geprikt. Vraagprijs: fl 3000. Ik ken schilderijen die groter en interessanter en tijdrovender en goedkoper zijn. Toch, je moet maar op het idee komen om zoiets te maken. Vanaf dat moment kan niemand meer met een groen schilderij met een groene punaise komen. Jammer voor de maandopdracht ...

Zeker Frans, het zal niet op korte termijn zijn. Ik heb meestal langere tijd nodig om het " in te laten weken"

Tutte due molto buono! Amo!

Grazie per lei.

En dan heb ik nog niets gezegd Maar met een mond vol hoogwaardige woorden en letters mag je niet spreken, eerst doorslikken
Toch nog even dit : Een paar jaren geleden had ik een foto gemaakt en tentoongesteld van een wit vlak (jaja...) met op het sterk punt een stipje zwart. Het kreeg als titel "Spook met stofke in haar oog", de reacties mag je raden. Hier kan daar niet meer mee uitpakken want net als die punaise is het al gezien !