Als ik het goed heb is dit de franse veldwesp. Ze komt op verschillende plaatsen en Nederland en België voor. Beide foto's zijn focusstackiing techniek. Enkel de MPE65 lens was hier gebruikt. Vergroting 2x. Geen gebruik gemaakt van stackrail, enkel manueel verdraaien van de lens. Frames 125.

Foto1: met de bedoeling een mooie comp te verkrijgen.
Foto2: gemaakt om er een mooie bureaublad achtergrond mee te maken. (en doet ook dienst als dusdanig )





Bedankt voor het kijken.
Alle kritiek is welkom en wordt meegenomen in mijn volgende werk.

Grtjs,
Werner

Dit lijkt me inderdaad een Franse veldwesp.

Prachtige kleuren!

F1 prachtig

F2 snap ik voor zijn doel, maar de afgesneden linker voelspriet voelt niet goed in de compositie

1 een hele mooie

Fraaie scherpte en dito kleuren.

1e kijkt lekkerder dan de 2e.

Uiteraard is foto1 qua compositie een stuk beter. Daar was het wespje ook voor opgezet. Foto2 was een mooie toegift van de postering om de bureaubladfoto te maken. En ik was al blij dat de voelspriet niet voor het oog zat. Ik heb verschillende foto's van de wesp getest. Deze twee voldeden aan hun doel.

Wederom een dikke merci voor jullie aanhoudende interesse. Wordt het te veel, laat het maar weten.
Ik wil zeker niet dat jullie een gevoel van overdosis krijgen.

Ik zal ook nog eens gaan rondneuzen in de macro's 'in het veld'. Al waren die eerder de beginperiode en minder scherp. Kan ook niet anders natuurlijk. Ik heb afgelopen jaar weinig tot niet in het veld gezeten door aanhoudende rugklachten en rugoperatie. Ik voelde me gevangen. Zat liever in de tuin, in weides of bossen. Ik was er nog niet zo ervaren in. Maar wel vaker aan de compo gedacht. Alleen de BG's waren minder. Was met een kitlens en ext. tubes gedaan. Nadien , met de sigma150mm 2.8 werden de BG's beter. Softer. Hopelijk kan de volgende lente en zomer terug laten genieten van in the field fotografie en houdt de rug stand.

Een uitdaging voor me om nu op zoek te gaan naar enkele forumwaardige pics.

Een fijne nacht gewenst aan iedereen en thx voor de comments. Het doet me plezier.

Werner

overdosis

Wacht maar als straks het voorjaar weer begint dan komen alle vlinder en andere kruipsels foto's weer ten overvloede aan bod.

Maakt niet uit hoor, ieder heeft zijn eigen ding.
Bij mij zullen ze wel eens gek worden van de ijsberen of sportplaten.
Bij Ron62 weer van de vogels op een paaltje.

Zo heeft elke gek zijn gebrek.

ook mijn vraag....zo ja hoe vind je ze en/of hoe kom je er aan

Ik heb deze vraag al vaak gekregen. Ook al privé. Ik ga dan ook het antwoord geven dat ik gisteren gegeven heb in een privégesprek:

Er zijn twee mogelijkheden.
1. Vaak vind ik dode diertjes in huis. Achter de venster in de berging/veranda bv waar ze eigenlijk van uitdroging sterven. Iedere dag ga ik wel eens een toertje doen in huis. Vliegen, wespen, muggen, ... er ligt altijd wel ergens iets. Ook in de kelder vind je vaak dode diertjes die gewoon een hongersdood gestorven zijn. Dit zijn de makkelijkste. Wel moeilijker om mooi op foto te krijgen. Het vraagt wat tijd om ze terug mooi 'tot leven' te wekken.
2. Levend vangen. Uiteraard zijn er diertjes die gevangen worden. Vlooien , luizen, mieren, bolspringstaartjes, bladluizen, stofluizen, .... deze zijn zo klein dat het al moeilijk is om ze levend te vinden. Dode vind je nooit. Ik doe ze meestal in afgesloten doosjes. Ik probeer ze ook in leven te houden tot ze uit zichzelf dood gaan. Hoe verser hoe mooier. Vele van die diertjes hebben een korte levenscyclus.
Het in gevangenschap leven is niet wat ik als dierenvriend ga promoten maar het zij zo. Soms moet er eentje sterven voor een stomme foto. Maar sinds ik bezig ben met dit soort werk ben ik me meer bewust van hoe en waar ze leven. Hoe mooi ze zijn. En hierdoor heb ik op al die jaren al vele malen meer diertjes gered dan gedood. Ik zal nu al snel diertjes vangen en ze terug buiten zetten. Zelfs spinnen , bijen , wespen... dieren waar vroeger al snel de klopper voor werd gebruikt.
Ik ben me ook bewust geworden dat elke stap die we buiten zetten, elke meter met de auto, fiets, bromfiets.... de dood is voor talrijke diertjes.
Ik ga er dus vanuit dat die enkele die ik moet doden voor de foto's niet opwegen tegen het aantal dieren die al door de foto's niet meer gedood werden. Zelfs in mijn vriendenkring zijn veel mensen bewust geworden dat ze mooi zijn en recht hebben op leven. Op andere fora idem. Ik hoor vaak dat mensen anders kijken nu naar die kleine murmeltjes en niet op alles gaan slaan wat ze zien bewegen. En dat was ergens wel mijn bedoeling.
Spijtig genoeg zijn er af en toe kleine slachtoffertjes om dit te bereiken.
Zelf had ik een grote spinnenangst. Door ze te fotograferen ben ik ze gaan waarderen als prachtige wezentjes. Ik heb al drie jaar geen enkele meer dood gemept. Ook al ben ik nog steeds wat angstig. Ik vang ze en zet ze buiten. Net zoals vele andere diertjes.
Ik snap je vraag wel. En neen, het is niet fijn om diertjes te vangen met doelstelling om ze te laten sterven. Maar ik troost mezelf met de wetenschap dat zowel ikzelf als anderen, door mijn foto's, met andere ogen naar die kleine mirakeltjes zijn gaan kijken en er al velen gered zijn of met rust gelaten zijn in plaats van dat ze dood gemept of -getrapt zijn.
Als er voor elke diertje dat gestorven is er honderden anderen zijn mogen blijven leven is het doel bereikt voor mij.
Maar ik fotografeer uiteraard ook 'in het veld'. En soms vind ik dat nog erger.
Omdat ik besef dat als je er dieper op ingaat, iedereen erachter komt dat ik/hij/zij voor die ene foto vaak meer diertjes dood dan men beseft. Ooit vroeg een natuurfotograaf me dezelfde vraag en ik gaf hetzelfde antwoord. Hij werd boos. Tot ik hem vroeg hoeveel diertjes hij had doodgestapt om tot die ene libel in het hoge gras te komen voor die ene foto..... van die ene libel die hij wel had laten leven. En het werd stil. Enkele dagen later deed hij me een berichtje en zei dat hij daar zelfs nooit bij stil gestaan had. En waarschijnlijk is hij niet de enige hè.
We staan er niet bij stil waar die diertjes soms in leven. Er zijn springstaartsoorten die leven in de groene aanslag op stenen in je oprit. Niet in de groene sprietjes hoor , nee , in die minimale groene verkleuring. Zo klein zijn ze. Ik was met mijn macrolens een langwerpig springstaartje aan het volgen, en trok lukraak foto's. Toen ik ze op PC was aan het bekijken besefte ik dat ik ze zelfs niet gezien had door de zoeker. Ze waren kleiner dan de voelsprieten van het springstaartje. Zeker niet scherp op de foto's maar wel duidelijk herkenbaar. En toen beseft ik..... iedere stap die we doen voor ons plezier, onze job of uit noodzaak ..... is een dodelijke stap. En dan tellen we de slachtoffers nog niet mee die tegen je voorruit of motorkap hangen voor die ene rit naar de frituur
Of ons wekelijks toertje met de grasmaaier.... of ..... zoveel andere dingen...
We kunnen het niet voorkomen, alleen proberen het te beseffen. Dat is al mooi.

Hopelijk snap je mijn visie een beetje.
Groetjes Werner

Die eerste is super en zal het prachtig doen als bureaublad
Uitsnede bij de tweede spreekt me minder aan maar de details zijn weer super

Een mooier compliment kon je me niet geven. Missie geslaagd zou ik zeggen.
Het is ook de reden waarom compo minder belangrijk is voor me. Ik wil mensen alle aspecten en details laten zien van deze mini/micro wereld. Ze laten zien hoe mooi ze zijn.

Hartelijk dank voor je superfijne reactie.

Grtjs en een kus
Werner

Waanzinnig, ik heb hier zoveel respect voor!
Zoveel geduld, doorzettingsvermogen en motivatie...:
Knap werk!

dank je voor je uitleg... ik heb gelukkig geen hekel aan insecten en maak ook graag macro's waardoor ik de insectenwereld ben gaan waarderen.... maar ik maak ze het liefste levend in hun woonwereld en probeer er een fraai plaatje van te maken..

nogmaals ik vind de details die je vastlegt super knap, ook je uitleg hoe je werkt ... maar mijn smaak gaat toch meer naar een mooie comp. en levende beestjes

Levend fotograferen doe ik ook graag hoor. Maar door rugproblemen en een rugoperatie is het er het afgelopen jaar niet van gekomen. Hopelijk kan ik in de lente opnieuw beginnen. Niets zo fijn als in de natuur zitten in mijn uppie met de focus op die kleine murmeltjes.

Grtjs,

Werner

Mooie uitleg! Nooit zo over nagedacht. Goed om te lezen!!

Gedachtes aan het Jainisme gaan nu door mijn hoofd ...

Zover zou ik niet gaan hoor Peter Trouwens , weten die mannen veel van hoe klein de diertjes zijn die ze aan het wegborstelen zijn en waarschijnlijk hun vegen niet overleven. Maar de gedachte en de intentie is super.