Gerda-F schreef:
Even een vraagje.
Doe je dit alleen met insecten die je dood vindt of vang je ze levend om ze vervolgens zelf ter ziele te leggen ?
Als een vervolg op mijn bericht bij Fotosmurfga ik hier even op verder.
In het begin ging het alleen om te zien hoe ze eruit zagen. Dan maakte het niet veel uit hoe "clean" ze waren of zelfs 'wat ze waren". Ik kende toch geen enkel diertje van close-up. Nadien werd de hobby intenser en waren de normale diertjes die je vaak dood vindt 'OP'. Dan ben ik gaan zoeken naar plaagdieren en massadieren. En ja , die worden gevangen en bijgehouden. Dode vlooien, teken, luizen, mieren, springstaartjes.... . Ik heb ze nooit gevonden

Dus na een tijdje ben ik sommige diertjes gaan vangen ja. Al blijf ik pertinent neen zeggen tegen onze meest nuttige diertjes. Bijtjes, hommeltjes, vlinders, .. ze zorgen voor onze wereld en zonder hen is er weinig tot geen verstuiving meer. En ik heb vier hondjes.... die vangen soms dingen voor me.
Maar , en dit is iets waar velen niet bij stil staan. Een natuurfotograaf of macrofotograaf die enkel levend fotografeert moet zich ervan bewust zijn dat 100 meter stappen in een weide, natuurgebied, veldweg... veel meer dode dieren achterlaat dan ik die er eentje vang op mijn koertje of tuintje, of achter het vensterraam. En ik ben dagen bezig met dat ene dode diertje. De natuurfotograaf klikt en zet een volgende (dodelijke) stap. En door mijn foto's hoop ik nog steeds dat de mensen de schoonheid zien van die murmels en vervolgens ze niet meer zomaar doodmeppen. Dan is de balans altijd positief.
Grtjs,
Werner