.
Nee hoor Wim, je hebt helemaal gelijk
.
Eigenlijk zou je dit soort foto’s moeten maken met een tilt-shift objectief en dan nog moet je heel zorgvuldig positie kiezen en instellen.
Maar ja, niet iedereen heeft zo’n objectief in de cameratas.
Dus wordt het roeien met de riemen die je hebt.
Zoals ik bij mijn bewerking al heb gezegd, is het vrijwel onmogelijk om alle lijnen strak te krijgen.
Het makkelijkst hier zijn de verticale lijnen, maar als je die recht hebt, gaat het mis met horizontalen.
In de horizontale lijnen zitten meer verspringingen bij meer sterke contrastverschillen.
Dan komt ook het oog om de hoek kijken of liever gezegd onze hersenen.
Het oog registreert en de hersenen verwerken.
Die hersenen hebben een lang leertraject achter de rug met het opslaan en beoordelen van zintuigelijke waarnemingen.
Op den duur gaan die ook aan inlegkunde doen. Als de ogen iets registreren, gaan de hersenen objectief beoordelen maar kleuren ook iets in aan de hand van waarnemingen uit het verleden.
Daardoor wordt de waarneming toch ook een beetje subjectief.
Over kleuren gesproken. Doe deze test uit het Oogziekenhuis Rotterdam maar eens.
.
.
Kleuren zijn niet aangeboren, maar moeten ook geleerd worden. Iets met staafjes en kegeltjes, staafjes zijn er eerder en kegeltjes komen later. Verdere uitleg voert te ver.
.
Al vinden we van wel, wij kunnen niet altijd op onze ogen vertrouwen.
Als je de horizontale lijn aan de onderkant van het gebouw recht voor gelijk zet, lijkt die toch weg te lopen.
Die illusie wordt gewekt door de strook licht eronder, die van rechts naar links breder uitloopt.
Ook de lijnen in het plaveisel brengen onze ogen/hersenen in verwarring als we ons heel erg concentreren op de horizontale lijnen in de foto.
.
Kortom fotografisch is het al onmogelijk om alle lijnen strak te krijgen, maar ook onze ogen/hersenen gaan er op hun manier mee aan de haal.
.
Onze troost als bewerkers is, dat de fotograaf van de te bewerken foto er geen brood in zag om ermee aan de slag te gaan.
.
.
.gif "Moderator")
