Xama schreef:
Wat een dogma's en stigma's toch weer
Beetje vreemde opmerking. Waar zie jij dan dogma's en stigma's
Ter verduidelijking heb ik even de volgende teksten van Wikipedia geleend.
Dogma
Een dogma (Grieks: δόγμα, meervoud: δόγματα) is een leerstelling die als onbetwistbaar wordt beschouwd door een religie, ideologie of andere organisatie. Een dogma is een fundamenteel concept ter onderbouwing van een gedachtegoed, daarom wordt de aanhanger van dit gedachtegoed geacht er niet van af te wijken en het nooit te betwisten of te betwijfelen.
De term wordt binnen de religie beschrijvend gehanteerd, terwijl de benaming dogma buiten de religie vaak wordt gebruikt met een kleinerende ondertoon, refererend aan "gevestigde" concepten met een specifiek standpunt en daarmee met een bedenkelijke basis. Deze kleinerende ondertoon is nog sterker aanwezig in de term dogmatisch, die wordt gebruikt voor personen van wie wordt gemeend dat ze onbuigzame geloofsovertuigingen hebben en niet openstaan voor rationele argumenten. Dit gebruik van de term dogmatisch wordt ook aangetroffen waar overtuigingen in de maatschappij en het wetenschappelijk paradigma kritisch worden beschreven.
Stigma
Een stigma is een schandvlek of brandmerk dat aan een bepaald persoon wordt gekoppeld. Een stigma kan ook een vooroordeel zijn dat leeft bij een bevolkingsgroep.
In het Nederlands kent men het afgeleide werkwoord "stigmatiseren". Synoniem hieraan is het "brandmerken". Deze woorden worden gebruikt in overdrachtelijke zin.
Als men een bepaalde groep brandmerkt/stigmatiseert, dicht men die groep als geheel een bepaald negatief kenmerk toe. Het is voor de gestigmatiseerde groep, zoals het voor een gebrandmerkte onmogelijk is van het merkteken af te komen, zeer moeilijk om een stigma kwijt te raken. Stigmatisering vindt vooral plaats op het vlak van conflicten tussen bevolkingsgroepen. "Nederlanders" hebben het stigma gierig te zijn, "Belgen" zouden dom zijn, "allochtonen" profiteurs. Aan genoemde voorbeelden is te zien, dat stigmata soms ironisch, dikwijls echter kwaadaardig zijn.
Stigmatiseren is in de regel altijd subjectief. Dit ongemak brengt met zich mee dat de meeste stigmatiserende opmerkingen foute veronderstellingen over een groep of individu zijn. Het slachtoffer wordt immers altijd benadeeld als hij gebrandmerkt wordt door een ander; want het is moeilijk om invloed uit te oefenen tegen stigmatiserende opmerkingen. Brandmerken is altijd determinant en om die reden sociaal onverantwoordelijk gedrag. Het is een gevolg van twee andere sociale verschijnselen genaamd roddel en smaad.
Lepra-patiënten lijden vaak onder een stigma dat lepra een straf is van God, of van de goden, of van fouten in een eerder leven. Ze worden vanwege dit stigma (in dit geval een combinatie van ongegronde vooroordelen en de angst voor besmetting) nog steeds vaak uitgesloten uit de maatschappij en moeten dan leven in lepradorpen of leprozerieën. Soms ontstaat dan ook 'zelfstigma': een op dezelfde vooroordelen gebaseerd minderwaardigheidscomplex[1].
Xama schreef:
...Nu moet je jezelf niet te moeilijk gaan maken natuurlijk, als je net begint met fotograferen, of als je naar een locatie gaat waar je eens in je leven heen zult gaa, sleep dan SVP alles mee dat je hebt, die kans krijg je niet meer natuurlijk. Als je echter 3 keer per jaar of ieder jaar op vakantie naar eenzelfde plaats gaat, kan het veel leuker zijn om het jezelf moeilijker te maken, je zult zien dat je anders gaat kijken, en gaat nadenken over je compositie, terwijl je anders klakkeloos aan de zoomring draait
Je adviseert dus om maar alles mee te nemen en lekker klakkeloos aan de zoomringen te gaan draaien...
