Fotomuseum: Erwin Olaf. EyeCandy 1984-2009

De tentoonstelling EyeCandy (07.02.09–07.06.09) is een rollercoaster door het oeuvre van Erwin Olaf.
Het traject begint in 1984, het jaar waarin zijn foto´s van naakte bodybuilders verwijderd worden van een tentoonstelling in de Nieuwe Kerk in Amsterdam wegens ‘te aanstootgevend'.
Dit oordeel is vaker geveld over zijn foto's. Denk maar aan de commotie rond het portret uit de serie Royal Blood van een op Prinses Diana lijkend model met een bebloed Mercedes-teken in haar arm.
De fotografie van Olaf enkel classificeren als schokkend en pervers doet zijn werk echter te kort. Olaf zelf ziet een belangrijke taak weggelegd voor zichzelf als kunstenaar: "kunstenaars hebben een missie. Ze moeten maatschappelijk betrokken zijn, signalen oppikken en daar met hun kunst op reageren."
Met de serie Mature reageert hij bijvoorbeeld op de huidige schoonheidsidealen en de angst om ouder te worden.
In Fashion Victims stelt hij de hedendaagse obsessie voor merken en schoonheid aan de kaak.
Sinds Separation durft hij zijn persoonlijke emoties te verbeelden, met name de eenzaamheid van zijn jeugdjaren.

Zijn fotografie heeft een uitgesproken en herkenbare stijl, toch heeft er de afgelopen 25 jaar ook een duidelijke ontwikkeling plaatsgevonden.
Aanvankelijk werkte Olaf in een donkere zwart-wit stijl (Chessmen en Blacks), waarna hij geleidelijk kleur introduceerde (Mature en Royal Blood), om vervolgens expressievere, kleurrijke en digitaal gemanipuleerde beelden te maken (Paradise the Club en Paradise Portraits).
Olaf bespeelt thema's als schoonheid, outsiders, erotiek, wanhoop, vergeving, gender, de dood en alles met veel gevoel voor humor.
Zijn beelden worden gekenmerkt door een fantasievolle, theatrale enscenering, een bijzondere lichtval en technische perfectie.
Zijn recente werk is subtieler en meer gelaagd. Ook het kleurgebruik is eerder ingetogen, wat in deze tentoonstelling te zien is in het werk dat in opdracht is gemaakt.
Voor deze opdrachten heeft Olaf zich laten inspireren door de schilderkunst.

Sinds de opkomst van de beeldbewerking is het voor hem mogelijk geworden om lichtwerking, stofuitdrukking en andere picturale eigenschappen van de schilderkunst te evenaren.
De foto's voor de Zwitserse bank BSI zijn gebaseerd op bekende schilderijen, voor de kunstinstelling in het Spaanse Gijon is hij uitgegaan van Spaanse meesterwerken en de kleding van The People of the Labyrinths heeft hij gefotografeerd in de stijl van de oude Hollandse meesters.
Olaf heeft veel ervaring met modefotografie, hij werkt regelmatig voor The New York Times, waarvoor hij de nieuwe collectie van bekende modehuizen fotografeerde.

Zijn werk valt op en trekt de aandacht en dat is de reclamewereld niet ontgaan.
Hij werkte voor Nokia, Heineken, Lavazza, BMW, Diesel en ontving vorig jaar de hoogste Amerikaanse onderscheiding op dit gebied: de Lucie-Award.
Naast fotografie maakte Olaf ook enkele films, videoclips en videokunst.

EyeCandy werpt een blik op het omvangrijke oeuvre van deze fotograaf, die zijn carrière startte als journalistieke fotograaf en bijna dertig jaar later een autoriteit is binnen het wereldwijde kunstcircuit én de reclamewereld.

FotoMuseum
Waalse Kaai 47
Antwerpen

Bron: crooze.fm