In mijn buurdorp is nog een echte zadelmaker, een familie bedrijf. Vader, moeder en twee zonen die het bedrijf runnen. Ondanks het feit dat ze het enorm druk hadden, er moesten deze week drie zadels worden afgeleverd, mocht ik een beetje rondscharrelen en fotograferen. Ik ga zeker op een rustiger moment nog eens terug.

1. Het eerste begin van een zadel. Het frame wordt op maat van het paard gemaakt en daarna opgebouwd tot een compleet zadel.


2. Een basis bekleding van het frame, in dit geval van een standaard "Engels" zadel.


3. Of een bekleding voor een traditioneel Portugees zadel.


4. Een uitstalling van gereedschap dat direct bij de hand ligt.


5. Een tafel met materialen en delen die in de maak zijn voor het zadel.


6. Sommige delen kunnen met de naaimachine worden gedaan.


7. Maar het grootste deel is toch handwerk.


Omdat ze het zo druk hadden wilde ik niet vragen of ze een gereed zadel voor me wilden opstellen, dat komt misschien de volgende keer.

Ouderwets handwerk blijft mooi om te zien, vaklui zijn het.

Mooie serie van dit bedrijfje Fran.

Ik mis in deze serie de mensen die bezig zijn met het vervaardigen van het product. Mis nu de connectie tussen getoonde spullen en het familiebedrijf....bijvoorbeeld in beeld gebracht zoals bij de laatste foto.

Apart beroep…
Aardige serie…

Ambachtelijk handwerk. Heel mooi. Vikg wek ArtenCo.

Mooie serie van dit mooie beroep. Benieuwd naar een eventueel vervolg. Gr. Harry

Tjeetje wat een hoop werk zeg, laat je goed zien. Portugees zadel lijkt me lekkerder zitten.

Dank voor de reacties.
@Peter, inderdaad een hoop werk, vooral handwerk, wat als je het objectief bekijkt slecht betaald wordt. Het verschil in de zadels heeft vooral te maken met het gebruik. Het "Engelse" zadel wordt gebruikt voor dressuur en/os springen. Het traditionele zadel wordt gebruikt door de Campinos die het vee verweiden en die Campinos zitten bijna de heke dag in het zadel. Het uiteindelijke model is ook heel anders. Daar komen nog wel eens foto's van.
@ArtenCo, er was weinig te fotograferen aan mensen. Twee waren bezig met zadels maar bij het handwerk naaien zitten ze zo dicht op het werk dat de laatste foto zo'n beetje het beste is wat je kan fotograferen. Als ik nog eens ga hoop ik dat ze met wat ander werk bezig zijn zodat er betere foto's kunnen worden gemaakt, bv van het snijden van het leer of het versieren van het traditionele zadel.

Fran bedankt voor je toelichting. In tijden van drukte zitten ze misschien niet te wachten op een rondscharrelende fotograaf. Dus heel goed dat je nog een keer teruggaat. Ik ben benieuwd wat dat ons dan gaat brengen.
Ik heb ooit in een houtbewerkings bedrijf voor het maken van trappen gefotografeerd. Intensief werk wat de heren daar verrichten. (mss staan ze wel op PD, ik weet het niet) Met eentje had ik vooraf een beetje contact en uitgelegd wat ik wilde doen. Hij heeft mij de vrije hand gegeven en ik kon alle tijd nemen voor de opnames. Het leuke hiervan, vind ik dan, dat je ook de liefde van de ambachtslui voor hun vak kunt vastleggen. In de opnames van jou mis ik dat. Juist de liefde van deze mensen voor hun prachtige product komt niet uit de verf. Dan blijven de opnames in mijn ogen meer een registratie van een toevallig moment.