Het zit erop. Een heel jaar lang heb ik voetbalwedstrijden van RKC Waalwijk gefotografeerd voor verschillende media hier in mijn regio. Wedstrijden gewonnen, een paar verloren, maar heel veel gelijk.
Door al die gelijke spelen geen kampioen geworden, die titel viel ten eer aan VVV-Venlo. Maar toch voldoende punten bijeen gespaard voor een plek in de play-offs.
De eerste ronde met onder andere wat geluk doorgekomen en in de laatste ronde wachtte De Graafschap uit Doetinchem.
Deze degradatiekandidaat werd in de eerste wedstrijd verslagen en in de tweede wedstrijd wisten de 'Superboeren' te winnen.
Er volgde dus een derde en beslissende wedstrijd.
Een serie van acht beelden
De wedstrijd was hard. Het ging immers ook om iets. Een positie in de hoogste regionen van het Nederlands betaald voetbal.
Promotie voor RKC of degradatie voor De Graafschap?
Strijd dus tot bloedens toe. Middenvelder Ruud Berger is, als je goed kijkt, gewond aan zijn knie. Het geronnen bloed hangt er nog aan. Voor mij eigenlijk wel de foto die de wedstrijd weergeeft. Gewoon doorgaan tot het bittere einde.
En dan valt de 1-0. Eindelijk. Benjamin de Ceulaer weet een verdediger de bal af te pakken en passeert de keeper.
Hij kan vrij inschieten. In eerste instantie rent hij naar de andere kant, maar dan komt hij terug.
Achter hem Ferne Snoyl, die al zijn emoties laat gaan.
Bij De Ceulaer is goed de spanning te zien dat een last van zijn schouders valt. Op dit moment staat RKC Waalwijk met één been in de ere-divisie. Kunnen ze dit vasthouden?
En dan valt het eindsignaal. Uitslag 1-0. RKC promoveert naar de ere-divisie. De fans gedroegen zich keurig en bleven allemaal achter de hekken. De spelers gaan op het veld uit hun bol.
Als fotograaf wil je niet op een afstand blijven, daar wil je tussenstaan.
Het verdedigend duo van RKC. Wouter Gudde draagt Frank van Mosselveld.
Halverwege het seizoen was eerste keeper Jurgen Weevers weer genoeg hersteld van een langslepende enkelblesure.
Onder de lat was hij dit seizoen één van de minst gepasseerde keepers. Niet alleen door eigen kunnen, maar ook door de support van suportersvak EE.
Dat kan hij natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. Hij rent naar het vak en klimt op het hek om zijn suporters te bedanken.
Al snel kwam de champagne het veld op. Anthony Obodai ontkurkt één van de vele flessen van de avond.
Deze foto geeft goed aan hoe hektisch het soms was. Tal van andere fotografen, heel de spelersselectie van RKC en iedereen die er ook maar iets mee te maken had vierde feest.
En zo in al die hektiek is ook wel eens een rustig momentje.
Ruud Berger kan het in een heel klein moment van bezinning eigenlijk niet geloven. Dit soort momentjes duurt ook maar heel kort, want voor je het weet hangt er alweer iemand om zijn nek. Snel twee foto's maken.
Ik sprak hem aan "Ruud, kun je het geloven?". Het enige wat er terugkwam was een hele grote glimlach en heel zachtjes, met een brok in zijn keel: "mooi he?".
Natuurlijk zat er ook familie van spelers op de tribune. Ook daar moesten de spelers even naar toe.
Met de bloemen nog in de hand gaan Charlison Benschop, Anton Jongsma en Ferne Snoyl naar hun familie om de promotie met hun familie te vieren.
Achter zo'n spelersgroep staat een heel team van mensen, maar over het algemeen is er toch altijd één die in de picture staat.
Trainer Ruud Brood wordt op handen gedragen door zijn spelers.
De eerste helft van het seizoen verfoeid om zijn terughoudende spel, maar nu natuurlijk ook door de supporters op handen gedragen.
Het was een chaos en een feest na de wedstrijd. Teveel om goed te kunnen volgen. Zelden heb ik zo intensief en lang gefotografeerd. Het zweet droop dan ook over mijn rug. Je rent van hot naar haar, steekt overal je camera tussen waar je een leuk beeld ziet en schiet.
Ik heb meer foto's van na het eindsignaal dan ervoor. Maar daar gaat het ook om. Het feest van de promotie. Morgen is de huldiging. Ik verwacht een Raadhuisplein wat helemaal geel/blauw zal zien.
