Op de Haarlemmerstraat kwamen Annemiek en ik een echte Sikh tegen die ook wilde poseren. Hij vond het wel grappig. Wij ook.

Vind hem wel wat hebben, hij heeft een magnifieke kop! Met zijn ogen lijkt hij dwars door je heen te kijken!

Opname is wel wat krap gekaderd aan de bovenzijde.

Volg wbt uitsnede, verder weer een mooi portret

Ook weer een goed portret, uitsnede vind ik prima zo, alleen valt de snor meer op dan de sik....

Mooi portret,mooie kop de uitsnede zal misschien ook te maken hebben met de omgeving?
Spreken jullie de mensen zomaar aan op straat?? heb je daar ook wel eens nare ervaringen mee .
Dit lef heb ik (nog) niet

Groet Jol

je had bij het uitstapje met Annemiek een dag met veel zonlicht.
dat voegt een extra moeilijkheidsgraad toe aan dit soort fotografie.
pakte het bij Rembrand heel goed uit, hier vind ik het wat minder mooi uitpakken.

je aanpak is heel anders dan die van Thomas Lethard, die ik je al eens eerder genoemd hebt.
zodoende heb je wat meer geposeerde beelden.
groot voordeel is wel dat je de mens achter het plaatje beter leert kennen.

neemt niet weg dat ik groot respect heb voor je project straatfotografie en de resultaten die je daar in neerzet.

Je legt de lat voor jezelf hoog, en deze is voor mij een mindere van je. Strijklicht is voor mij iets te hard, waardoor je voor mij de sfeer net misslaat

Hij zit volgens mij ook niet helemaal aangenaam in het kader.

Deze is het niet voor mij.
Ondanks dat de man een traditionele tulband omheeft, en de bijbehorende gezichtsbeharing... vind ik zijn kleding weer te modern.
Het is natuurlijk niet iets dat je in de hand hebt bij straatfotografie, maar het is wel wat ik in de foto zie.

Verder vind ik het gezicht te hard belicht, tegen het uitgebeten aan.

ik zoek contact met mijn ogen en soms bieden mensen zich spontaan aan. Een goed en open gesprek doet wonderen. veel mensen zijn bereid over hun leven te vertellen. Ben ook wel eens mee naar hun huis gegaan. kreeg fotoboeken van het hele leven en de verhalen te horen. Top is dat. Vaak maak ik ook fysiek contact. Om zo ver te komen moet je wel eerst je eigen trauma's en geschiedenis op zijn plek gebracht hebben. Maar het start toch met contact maken, met jezelf en dan met de ander. ik ben een keer door een groep jongeren duidelijk te verstaan gegeven dat ze niet op de foto wilden (wellicht waren ze bezig met een drugsdeal ), maar als je dan gewoon wegloopt en aangeeft dat je dat respecteerd is het geen probleem. Het is ook het risico dat je bewust neemt. realiseer je ook dat je met een camera heel dicht op iemand komt.Dat kan als agressief gevoeld worden. Hoe groter de camera hoe aggresiever. Dat moet je je realiseren. Het gekke is dat als ik met twee camera 's fotografeer 2 D5's met batterijpack en 24-105 en 85mm dat het weer makkelijker is. Op zo'n dag met Annemiek liep het als een speer. Zou het aan haar aanwezigheid liggen ? misschien leuk als Annemiek haar visie ook geeft. Twee weten immers meer dan 1

ik vond het ook een lastige keuze. de tulbandvorm loopt in de baard en kleding en hals door. ik heb getwijfeld er boven en onder veel af te halen. het harde licht was niet te voorkomen. wit is net niet uitgebeten. zit aan de grens.

Ik vind dit ook een van je mindere, toch wil ik nog even mijn respect uitspreken voor je aanpak. Ik ben sowieso al een verlegen type en zou nooit op iemand afstappen dus voor mij is het niet weggelegd. Toch vind ik het knap hoe je met afwijzingen omgaat en minder vriendelijke mensen. Zo heb je ook bij elk portret een verhaal, wat alleen al voor je zelf een mooie ervaring zal zijn

Licht valt hier niet mooi. Geeft vreemde hooglichten en vreemde schaduwen. Is voor mij een van je mindere straatportretten

gjdenbesten, mooi verhaal, ik heb het met plezier gelezen .
Ik denk niet dat ik zover kom om mensen aan te spreken, Inoordhof is daar iets duidelijker in als ik .

Groet Jol

Ik zie echt nu pas de rest van de reacties op dit topic en de vraag die daarin nog voor mij staat. Excuus.

Mijn aanwezigheid is sowieso van toegevoegde waarde geweest Haha. Nee hoor, grapje.
Het contact maken met de mensen is erg belangrijk merkte ik. Als ik zie hoe gemakkelijk en soepel GJ dit deed, dan denk ik dat hierin een stuk oefening zit. Daarnaast moet je een stuk schaamte loslaten om mensen te benaderen. Dit is best lastig en ook spannend merkte ik. Maar als ik dan zie hoe leuk mensen het vinden om op de foto te gaan voor je, dan krijg je er ook een hoop voor terug. Daarnaast is het gewoon leuk om even een kort moment aandacht te schenken aan iemand anders... ik werd er wel blij van.

We kwamen wel tot de conclusie dat het afhankelijk is waar je met je camera rondloopt. Als ik zoiets bij mij in Lisse zou doen, zou ik met minder resultaten thuiskomen als ik A'dam. Hier heerst toch een meer open sfeer als in een 'durp'. En natuurlijk respect... als iemand niet wil, dan bedank je hem/haar en ga je weer verder. Niet iedereen zit erop te wachten natuurlijk.

Met meer dan 900.000 inwoners en miljoenen toeristen per jaar is het hier eigenlijk een makkie!

Misschien iets minder, maar toch wel sprekend.