Peter, daar ben ik het deels met je over eens. Voor meer verdieping zul je meer tijd moeten investeren of het leggen van contacten moet een nog natuurlijker proces voor je zijn. Mijn vrouw is bijvoorbeeld heel handig in het leggen van contacten. Een voorbeeld wat ik heb meegemaakt in India (maar ik kan ook genoeg andere voorbeelden benoemen uit andere vakanties).

We waren op zoek naar een shopping mall (eigenlijk was mijn vrouw daar naar op zoek). Toen het resultaat naar haar mening te lang uitbleef, sprak ze een willekeurige (of misschien was het niet zo willekeurig, maar weloverwogen bewust gekozen) voorbijgangster aan. Binnen no-time had ze een gesprek met de vrouw over van alles en nog wat en wilde de vrouw dat we met haar meekwamen want ze wilde ons voorstellen aan d'r man. Wij dus met haar mee, werden voorgesteld aan haar man en kregen ook nog een rondleiding door de bakkerij waar ze net bezig waren om de kerstbroden af te bakken. Toen we wilde vertrekken stond ze er op dat haar man ons met de auto terugbracht naar ons hotel en moesten we haar bellen als we met vragen zaten, een taxi wilde hebben, etc. etc. en oh ja... we hadden van haar ook de naam en adres gekregen van de shopping mall.

Sommigen hebben de gave om heel snel echt contact te leggen met mensen. Helaas mis ik die gave en ben ik al blij met dit resultaat.

Wederom een mooi verhaal. Zit wel wat te denken over dat kerstbrood

Martina, wat ik je al eerder vertelde: ik wil er helemaal niks bijzonders mee vertellen. Dat hoeft van mij namelijk helemaal niet. Had ik zijn familie achterin de ruimte moeten laten plaatsnemen? Familie die er op dat moment niet aanwezig was?

Het is gewoon een portret van een Indiaase middenstander, zittend voor zijn winkeltje, niks meer en niks minder. Gewoon een registratie, ik suggereer ook nergens dat ik er iets meer van heb geprobeerd te maken. Ik weet echt niet wat je er verder wijzer van wilt worden? Ik vind het jammer dat je denkt dat ik onder je stelling uit probeer te komen. Dat is niet namelijk niet zo. Soms is er gewoon niet meer, dat zou je ook kunnen accepteren.

Over de verdieping: om je in iemand zijn leven te verdiepen moet je er gewoon (meer) tijd en energie in steken, tenminste... als je daar ook echt in geinteresseerd in bent. Ik zou niet weten hoe dit anders moest. Van slechts enkelen op deze wereld kun je een biografie kopen in de winkel of vinden op het internet.

Als je je niet in iemand wilt verdiepen, maar als je je eigen verhaal er van wilt maken, dan is die verdieping dus helemaal niet nodig. Als je in het leggen van contacten handig bent, kost het je veel minder tijd dan als je daar wat minder handig in bent. Als je er heel erg onhandig in bent, dan kan ik me niet voorstellen dat enige verdieping in die relatie er ooit gaat komen.

Het wel of niet kijken in de camera is iets waar we niet uit gaan komen. Sommige mensen vinden dat straatportretten mooier zijn als de geportretteerde niet in de camera kijkt, anderen vinden dat de geportretteerde juist wel in de camera moet kijken. Ik vind het wel fijn als ze me aankijken. Als je er prijs op stelt, ik heb bijvoorbeeld ook een portret van een verkeersmarhall die niet in de camera kijkt. Deze foto heb ik niet geplaatst. Ik heb ook een straatportret van hem gemaakt met zijn collega, waarbij ze beiden in de camera kijken. Ik zal die beide foto's nog wel even plaatsen. Kleine moeite, groot plezier.

Over de foto's van Guy Bourdin of Terry Richardson, dat vind ik geen straatportretten, tenminste niet het eerste scherm met afbeeldingen die Google me op mijn 27"-scherm voorschotelt.

Als je trouwens naar de portretten van Terry Richardson kijkt, dan zie je dat bijna al zijn geportretteerden ook in de camera kijken. Zelfs Henk47 die ik toch als professioneel fotograaf hoog heb "zitten", maakt portretfoto's (in de studio) waarbij de geportreteerde heel vaak recht in de camera kijkt. Achter zijn foto's kan ik trouwens ook geen diepere bedoeling ontdekken. Mocht deze discussie daar verandering in brengen, doordat Henk47 mij die uitleg gaat geven, dan hebben we weer wat bereikt.

Wist je trouwens dat je zelf dat principe dat je het model niet in de camera moet laten kijken niet consequent hanteert? Kijk maar eens naar bijvoorbeeld deze drie voorbeelden: voorbeeld nr 1, voorbeeld nr 2, voorbeeld nr 3.

Mijn stelling dat vele portretten hier op dit forum ook geen "verhaal vertellen", daar sta ik trouwens volledig achter. Overtuig mij maar met foto's die het tegendeel bewijzen. Als het eenvoudig is, heb je ze snel gevonden.

Ik ben het trouwens wel met Peter eens dat de opmerking van jou (over het te vertellen verhaal) waarschijnlijk komt omdat je de HBO-studie Toegepaste Fotografie en Beeldcommunicatie volgt in Amsterdam. Volgens Peter "een zeer relevante vraag voor mensen die in de fotografie werkzaam willen zijn". Je moet niet in de valkuil stappen dat nu je tot dat besef bent gekomen, ineens alle foto's die gemaakt worden aan de norm van jouw opleiding en jouw richting moeten voldoen. Wat ik al eerder zei: dit is gewoon een registratie, niks meer en niks minder.

Dit brengt mij tot slot bij een discussie die in april van dit jaar nog gevoerd is. Uit deze discussie heb ik de volgende tekst gehaald.


Zelf wil ik een discussie niet zo eindigen en sta dus open voor verbeteringen.

Al met al is het toch weer een heel verhaal geworden.

Persoonlijk doet me de reactie van Martina terugdenken aan wat me vorige eeuw eén van de leraars
in de school voor Schone Kunsten van Parijs zij :

"Als een foto meer dan eén lijntje tekst nodig heeft om goed bevonden te worden, ... is het geen goede foto ! "

En, wees gerust die school lag, en licht nog steeds op heel hoog niveau, je kwam er J.L. Sief tegen, en nog andere Magnum fotografen !

En hier zie ik dan een A4 pagina geschreven door Martina, en een A4 pagina als antwoord door Henri...
en geen van die A4 pagina's slagen erin om de foto tot een hoger niveau te brengen...

(je foto's die je hier toont, zijn goed hoor Henri ! , voor mij hoeft er niets meer van "geschrijf" of verantwoording bij )

DD.

Thanks.