Soms moet je net iets verder gaan voor een beeld!
We wilde bij de eerste zonnestralen van de dag een foto maken.
Ons kennende wilde we geen standaard zonsopgangs foto maken, maar gewoon net wat verder gaan.
We besloten voor de foto een berg te beklimmen voor een mooi uitzicht boven de wolken!
Om met de complete uitrusting op tijd boven te zijn begonnen we om middernacht aan ons avontuur.
Een berg beklimmen in het donker met een model en je camera uitrusting plus survival kit...
Dat doe ik niet dagelijks. Tijdens het klimmen dacht ik dan ook bij mezelf "waar ben ik aan begonnen?"
Eenmaal boven hebben we in de bittere kou nog even moeten wachten op de zon.
Maar toen de eerste stralen tevoorschijn kwamen... Maakte ik dit beeld.
Het is meteen het eerste en laatste beeld van de shoot!

Daarna, begon de kleding van het model weg te waaien, en ze vroeg me of ik deze weer even kon vastzetten.
Natuurlijk kan ik dat! Dus ik zet mijn camera op een veilige plek. Help haar, en keer weer om.
Camera weg! Na vlug scannen zie ik dat dat ding richting een afgrond aan het rollen is.
Helaas ging die ook OVER het randje. Dan sta je daar dus te kijken over de richel.
Je ziet die camera stuiteren, en steeds harder gaan totdat je hem niet meer ziet omdat hij in de oneindige diepte is verdwenen!
We stonden elkaar even aan te kijken zonder een woord te zeggen. Ik wist dat ik dit beeld al had.
Hadden we dan echt voor niets bij nacht een berg beklommen om met niets thuis te komen?
Na even overleg hadden we gezien dat het ravijn in een funnel liep. En dat de camera waarschijnlijk naar het diepste punt was gerold.
We zijn beiden ervaren klimmers. Echter hadden we niet de juiste spullen.
Toch hebben we besloten om de camera te gaan halen beneden. Hopend dat het kaartje er nog in zat.
Omlaag was makkelijk. En na even zoeken hebben we de camera gevonden! Helemaal aan diggelen!
Maar, het kaartje zat er nog in! Het universum lacht toch nog een beetje naar me dacht ik.
Echter, wat naar beneden gaat, moest in dit geval ook weer naar boven.
Dit ging helaas niet helemaal goed.
Het model vond een klimroute met veel planten die houvast boden. Die van mij was minder mooi.
Ik kwam op een stuk met alleen maar losse keien en die begonnen onder mijn gewicht te schuiven.
Ik probeerde me nog vast te grijpen, maar vond geen houvast en ik begon naar beneden te schuiven.
Hoe ik tot stilstand kwam, ik heb geen idee meer. Maar het ging zo snel, en traag tegelijk.
Eenmaal tot stilstand gekomen heb ik mezelf gechecked en kwam tot de conclusie dat alles er nog aan zat.
Ik klom daarna opnieuw naar boven en na een tijdje stonden we weer op de top van 2750 meter.
Toen was de adrenaline ineens uitgewerkt!
En kwam tot de conclusie dat ik vol schaafwonden zat, en mijn voet het niet meer zo goed deed.
Daarna moesten we nog van de berg af. Maar vond dat niet zo impressive met wat ik daarvoor had meegemaakt.
Men vraag wel eens aan mij:
"Is dit de enige foto die je daar nam?"
Ja!
"Je hebt er vast nog wel meer toch"
nee!
"Waarom heb je dan de horizon scheef gezet?"
Om beter te laten zien hoe diep het is. Beklim geen berg om dat niet mee te nemen.