Mooi model, achtergrond. Verlichting ook in orde. Glimmende plekken wel even wegwerken. Maar wat gaat er mis? Inderdaad, de ogen! Bij portretfotografie is het contact belangrijk. De ogen zijn de spiegel van de geest. En hier heeft het mooie model wat dooie ogen. Dat komt veel voor. Het model moet niet met de ogen kijken, maar door de ogen. Dan is ze aanwezig in de blik. Soms vraag ik het model gewoon echt te kijken, aanwezig te zijn. Wordt maar boos, zeg ik dan. Vuur kogels uit je ogen. Soms komt er een lach, maar als ze het begrijpt, dan knalt het. En nu dus niet. Dat is het verschil. Rete mooilijk, want durft het model geheel vrijte zijn, zich niet te laten leiden dor gedachten zoals:sta ik er goed op? Somige mensen hebben het gewoon, die leven! De levenenergie knalt er uit. Je ziet en je voelt het. Kortom de psychologie achter de blik. Wat je als fotograaf niet alemaal met weten of kunnen
