Mislukt? Doe ik iets fout?

Laat ons eerst effe thuiskomen van werk niks mis mee, mooi portret, maar ook een beetje saaiig

Ik begrijp wat je bedoelt, er zit (te) weinig spanning in. Hoe had ik dat anders / beter kunnen doen?

Bedankt voor je comment!

Ach nee, ik zeg het een beetje lomp wellicht. Het is een technisch mooi verzorgde foto, met mooie onscherpe achtergrond. Maar dit zie ik vooral als kom we gaan beginnen. Het model ( je vriendin?) staat nog wat onwennig, de pose is wat geforceerd, maar de techniek is al goed. Neem voldoende tijd, het model komt meet op haar gemak en gaat ook meer natuurlijke houdingen aan nemen, tesamen met een bijpassende houding. Het foto hoeft zeker ( mi) niet spannend te zijn, maar persoonlijk hou ik bij dit type shoots van net wat meer "ongedwongenheid"

Mathijs wat is haar naam want ik denk dat ik de dubbelganger van mijn nichtje gevonden heb

Leuk portret trouwens

Als ik het mij goed herinner is het de zus van Mathijs.

Gewoon een leuke foto denk ik.
Het haar komt bij mij wat te verscherpt over en het gezicht oogt wat rood.

Weet je Matthijs, foto techniek beheers je meer dan genoeg...

Met modellen werken is volledig complementair maar ook een volledige andere aanpak op menselijk vlak.

Voor ik een eerste foto maak met een model, praat ik soms wel meer dan een uur met haar...

Ik wil van alles over haar weten, en zij ook een beetje over mij...

We praten ook langdurig over wat ik wil bekomen, en gedurende de shoot zelf, stuur ik continu aan...

Geen seconde laat ik haar iets doen dat niet mooi oogt, ik druk niet af vooralleer de pose goed zit...

Indien nodig verplaats ik zelf handen, voeten, heupen, kin, haar, enz... tot alles er het beste mogelijk uitziet...

Zie je nu, tot nu toe heb ik nog geen enkel woord gezegd over fototechniek, LOL !

Misschien ben je hier iets mee ?

DD.

Zeker een goed antwoordt voor Mathijs Daniel en voor iedereen die meeleest.

Maar nu ben jij onderhand een doorgewinterde portretfotograaf en weet jij wel hoe je het hebben wilt.
Ik heb ook eens portretten geprobeerd te maken, ook laten zien hier, en wat mij inderdaad tegenviel was het aansturen van het model.

Wat kan je als leek dan volgens jou het beste doen als je nog niet de kennis/ervaring hebt zoals jij.
Als je niet weet wat en hoe is het dubbel lastig om iemand aan te sturen.

Is dat gewoon veel afkijken en nadoen of zijn er nog andere methodes.

Jij bent tenslotte ook een keer als leek begonnen denk ik.

Goede vragen van de Smurf.
Volgens mij helpt het als je weet wat goede houdingen zijn en wat verkeerde houdingen zijn.
Wat je altijd kunt doen is kijken of schaduwen goed vallen.

Voila! zo hoort het ; in de eerste plaats het ijs breken door het vertrouwen van je model te winnen , al is dat een mooie dame , een huisvrouw , een boer of weet ik wat of wie ook.

Eindelijk eens iemand die het kort onder woorden kan brengen zonder de boel af te breken.
Mooi gezegd Daniel!

Grts
Marsel

Valt best mee voor iemand die geen portretfotograaf is.

Dan zou ik nu als tip geven om goed naar je model te kijken. Observeer en zoek welke invalshoek de mooiste projectie geeft van je model.

Dat is een beetje wat ik nu mis in dit beeld.

Ik geef Daniel gelijk. Het is ook hoe ik het aanpak. Maar ik denk dat we dan mogen spreken van een aanpak voor gevorderden. Voorlopig zou ik de lat nog niet zo hoog leggen en nu vooral zoeken naar een goede compo met een mooie invalshoek. Echt aansturen kan je beperken door je model wat leuke houdingen te laten aannemen. En kijk of het licht goed valt. Om te starten moet het niet zo ingewikkeld zijn allemaal.

Werken in volle zon is ook een uitdaging. Wil je op safe spelen, ga dan schieten bij overtrokken hemel.

Zeer goede tips van Daniel,
Zelf wijk ik toch op een aantal punten af:
- ik stuur het model wel aan, maar zeker niet volledig, laat hem/haar vooral " bewegen" binned het eigen gevoel
- ik druk veelvuldig af , wanneer het nog niet volledigheid juist is, puur voor het zelfvertrouwen van het model ( die delete ik Dan later weer )
- waar ik volledigheid bij Daniel aan slit: neem de rust en tijd.

Mijn bescheiden mening is dat er geen perfecte werk wijze bestaat en dat je het beste dichtbij je eigen Karakter kunt blijven.
De reacties stromen binnen nu in ieder geval

Ik ga er nog iets aan toevoegen dat absoluut nog niet genoemd is :

Het model (vrouw of man) moet interesse en 100% vertrouwen hebben in de fotograaf. (en zijn werk)

Indien je haar nog niet kent voor de shoot, moet je zorgen dat je in eén uur tijd een band gecréeerd heb
tussen jou en het model. (indien dit je niet gelukt is, ga je geen boeiende foto's kunnen maken,
en eindig je met foto's zoals hier: "tegen een boom" , het model geeft hier niets van haarzelf aan de fotograaf,
de tittel alleen zegt al genoeg, sta effe tegen die boom.... end of game for the model ! )

Ze moet geloven in wat je doet,... laat dus als fotograaf nooit geen seconde onzekerheid zien...

Ze moet er plezier aan beleven, doe ze lachen, ... soms moeten wij zelfs 2 minuten stoppen zo hard word er fun gemaakt !

Als fotograaf moet je over haar praten... woman just love this !!!!

En tenslotte om te besluiten, ... model staan is moeilijk, het vraagt enorm veel energie, na een dagje shooten, zijn mijn modellen volledig uitgeput !

En een model moet zich ook volledig bloot (figuurlijk hé) kunnen geven aan de fotograaf.

Een goede keuze van het model is dus ook belangrijk

In al die jaren heb ik reeds honderden modellen gewoon van op de straat opgepikt, een shoot voorgesteld,
er een glas gaan mee drinken, er een half uurtje mee gebeld, en er daarna bij de shoot alles kunnen van bekomen wat ik wou...inclusief naakt voor drie kwart van mijn modellen !

Al wat ik hier vertel lukt natuurlijk niet altijd, ik denk 75 % lukt, 25% kreeg ik een "nee"... maar die "nee" van het model moet je dan ook aanvaarden,
en er nog iets van bijleren voor een volgend contact

Matthijs, volg je nog ? ... Fotosmurf ook ?

DD.

Matthijs heeft als 15 jarige stage gelopen bij een portretfotograaf en ons verteld dat zijn autisme een ernstige handicap vormt om mensen aan te sturen.

Ook veel mensen zonder die handicap vinden het moeilijk om aan te geven wat ze willen van de mens voor de camera.

Wil dat dan zeggen dat al die mensen nooit een mooie portretfoto kunnen maken?

Ik weet het niet. Maar voor mijn gevoel ligt de lat wel erg hoog.

Ik weet het ook niet hoor Frans

Matthijs en Fotosmurf vragen mij uitleg,... en ik geef vriendelijk uitleg hoe IK het doe

Past die methode voor iedereen ? dat weet ik ook niet ?

En de lat hoog leggen ? Dat is iets dat ik gans mijn leven gedaan heb, ook in al de veeleisende sporten die
ik beoefend heb...

Het gaat erover of je echt vooruit wil,... of niet.

DD.

Bedankt voor de vele reacties, kritiek en tips.

In dit geval was het mijn zus (Willeke ) die foto's wilde hebben, wij zijn samen 2 keer op pad geweest voor portretfoto's dus voor haar is het ook geen alledaags dingetje om te poseren. Daar komt bij dat ik (zoals Frans al zei) autisme heb en daardoor ook problemen met het contact maken met mensen en dus ook het aansturen. Dit is geen goed excuus maar het maakt het niet makkelijker.
Willeke vind het wel leuk om te doen, wij hebben (buitenom het fotograferen) ook gewoon goed en leuk contact. Ze vind het altijd lachwekkend om mij bezig te zien (dat reflectiescherm vind ik een onding... ) dus we hebben er allebei wel plezier in. Maar zodra ik foto's wil gaan maken en iemand moet aansturen sla ik eigenlijk dicht, ik heb geen idee hoe ik het moet zeggen of hoe het model moet gaan staan.
Ik laat wel 's het model zelf een pose aan nemen, alleen komt de onzekerheid / gespannenheid nog sterker naar voren omdat zij zelf ook niet weet hoe ze moet poseren. Dan lijkt mij de enige / beste oplossing om zelf een model aan te sturen naar hoe ik het wil hebben. Maar door mijn onervarenheid op dit gebied wat ik zelf ook niet zo goed wat het mooiste is, en dat zie je terug in de foto's.

Voor wat betreft de (hoge) lat, ik ken mijzelf en mijn beperkingen. Als ik iets té snel doe (of wil) is er een kans dat ik fouten ga maken, en daar ben ik zo bang voor. Als het fout is gegaan wil ik het niet nog een keer proberen.

Blijkt toch weer dat portretfotografie niets voor me is... Voortaan ga ik weer achter die vogeltjes aanrennen.


De foto is een tikkeltje verscherpt, niet veel.
De rode huid viel mij ook al op, ik heb de verzadiging in het rood al met -15 teruggebracht.

Daniel voor mijn gevoel gaf je in je eerste reactie inderdaad aan hoe jij het aanpakt.
Je toevoeging las ik veel meer in de zin van waar model en fotograaf aan moeten voldoen om tot een goed resultaat te komen in algemeen geldige zin.

Misschien dat ik het verkeerd gezien heb.
Mijn reactie is ook niet kwaad bedoeld.

Matthijs ik heb het al eens eerder gezegd. Haak niet af. Je zou juist door je autisme wel eens tot heel verrassende beelden kunnen komen.
Je zou kunnen bedenken dat je je model niet stuurt op die dingen die jij graag wil zien.
Maar dat je je model zelf laat bepalen wat zij/hij aan je wil laten zien.

Out of the box denken. Weet je nog?

Ik volg volledig Frans in zijn laatste reactie

DD.

Ik ben het ook met Frans zijn laatste reactie helemaal eens. Wat het model (je zus in dit geval) niet kan zien, is wat jij in de zoeker van je camera ziet. Dus als je "gekke dingen" ziet (bijvoorbeeld een blouse die niet lekker zit, of als d'r haar niet goed in model zit), dan zeker corrigeren.