Zo'n 15 jaar geleden kreeg ik van een oude schoolkameraad een polletje Helleborus niger mee.
Hij had ze al 20 jaar in de tuin staan en hadden nog nooit bloemen opgeleverd.
Zoals de meeste zeldzame wilde plantensoorten zal dat ongetwijfeld te maken hebben gehad met de bodemstructuur. Door invloed van kunstmest en de moderne wijze van tuinieren gedijen deze planten slecht. Onder andere daarom is hun zeldzaamheid zo goed te verklaren.
Mijn wijze van tuinieren is puur biologisch: Geen kunstmest, géén pesticide, géén onkruidverdelgers, géén spitten oid. De enige wijze (als die er al is) om van ongewenste planten af te komen is trekken...........
De Wildvorm Helleborus is verre van liefhebber van zachte en vochtige winters. De laatste jaren waren dus zeer in het nadeel voor deze prachtige plant welke bijna altijd rond de Kerst in bloei staat, vandaar de Duitse benaming Christrose.
Mijn upload is niet zo clean als die van Tony. Ik heb nog flink moeten poetsen om de aantastingen van het weer ongedaan te maken.
Ik moest behoorlijk plat want de bloemen kwamen niet veel hoger dan 15cm vanaf de bodem.
Ik had geluk dat één exemplaar wat vrijer stond want de hoofdpol staat behoorlijk donker.
De opname is wat krap geworden, maar ik was al blij dat ik er eentje heb kunnen maken.

Voor mij te veel onscherpte in de voorgrond van de foto

Ik kan Gotchas hier wel volgen, ook voor mij wat teveel onscherpte, al heb je daardoor wel de volledige aandacht op de scherpe stamper en meeldraden.

Wendy en Ron dankjewel voor jullie reacties!!!
Jullie kennen inmiddels mijn wijze van fotograferen en ik zal dan wel in voorkomende gevallen deze kritiek(welke ik niet als negatief beschouw) over me heen moeten laten komen.
Het open diafragma welke ik bij voorkeur hanteer, zorgt imho voor de doorkijksfeer op de stampers en meeldraden en de sfeer van het totaalplaatje.

Bloem op zich met de juiste scherpte (focuspunt) heb ik geen moeite mee.....het is de BG die wat storend is.....

Dank voor je reactie Erik!!!