Diafragma 6.3


Diafragma 22, te zichtbare lichte takken in de achtergrond verwijderd


Update.
Om het verschil te laten zien, hierbij de foto met diafragma 22 voordat ik de lichte takken in de achtergrond verwijderde.

Een paar puntjes die me opvallen: Ik zie bij de 2e foto, waarbij je vermeld dat de zichtbare takken verwijderd zijn, de achtergrond duidelijker als bij de 1e foto. Hierbij gelijk opgemerkt dat ik het helemaal niet storend vind. Dat ik voor mijzelf ook de belangrijkste leidraad om iets wel of niet te verwijderen. Als het niet stoort, mag het gewoon blijven voor mij.
Een ander puntje: waarom F22? Een diafragma waarop het objectief vaak niet het beste presteert. gr Harry

Door de grotere DOF krijg je in de 2e een scherpe overgang tussen voor- en achtergrond. De softere overgang in de 1e vind ik mooier (een mening). De BG in de 2 vind ik met de lichte doortekening dan wel weer fijner kijken (ook een mening )

Bedankt voor jullie reacties, Harry en Wil.

Harry, ik heb diafragma 22 gebruikt omdat dat een scherpere overgang geeft tussen onderwerp en achtergrond dan diafragma 6.3. Dat om te zien wat prettiger is om te zien. Ik heb ook versie diafragma 22 met takken in een update toegevoegd.

Wil, zelf vind ik ook de achtergrond met iets detail, maar de wat zachtere overgang tussen onderwerp en achtergrond mooier (best of both worlds noemt men dat dan).

Ben als ik naar de exif van beide foto's kijk dan denk ik dat de belichting in beide foto's niet gelijkwaardig is.
Zo te zien zit er ook een uur tussen het maken van beide foto's.

Weet niet of dat de bedoeling was.

Blijft toch een beetje een kwestie van smaak. Beelden met een kleiner diafragma dan f/11 maak ik zelden (zie ook de opmerking van Harry - overigens wel afhankelijk van je lens, als die tot f/32 gaat dan is f/22 goed te doen), maar ik houd dan ook wel van wat onscherpte.

P.S. Ik ben afgelopen week naar de expositie van Nan Golding geweest in het Stedelijk (overrompelend, voor hen die nog niet geweest zijn: gaan, als je in de gelegenheid bent!) en het viel me op dat ze zelden helemaal scherpstelt, hetgeen de enorme sfeer van haar beelden voor mij verklaart. Dat lukt natuurlijk niet met een pompoen, maar het gaat me om het principe.

Bedankt voor jullie reacties, Frans en Peter.

Frans, het plan met de foto veranderde in de loop van de ochtend In eerste instantie maakte ik een foto van een pompoen die onder invloed van de winter begon in te zakken en te degenereren.

Peter, ik begrijp je punt en je hebt helemaal gelijk, het blijft een kwestie van smaak. Bij macrofotografie gebruik(te) ik heel vaak hoge diafragma waarden (tot waarden boven de 40). Cactusliefhebbers vinden het prachtige foto's, fotografen vinden het over 't algemeen maar niks. Bedankt voor de tip over de expositie! Helaas kan onscherpte in foto's (met name in de onderwerpen) mijn niet zo bekoren (ik kan er een onaangenaam gevoel van in m'n hoofd krijgen omdat m'n hersenen dan proberen het onscherpe als wel scherp te gaan interpreteren).

@ Ben: gr. Harry