Eind vorige maand heb ik aan de werkgroep van het plaatselijke IVN gevraagd of ik met hun inventarisatieronde mee mocht lopen.
Normaliter mag je het gebied in kwestie niet zonder toestemming betreden. Dit wordt toch wel gedaan maar als ze je betrappen en je hebt géén permissie ben je zuur!!!!
In het gebied was de wilde weit aanwezig. Ik heb geprobeerd een fatsoenlijke foto te krijgen: de zon was nog niet afgezwakt, er stond een behoorlijke portie wind en bekeken worden door een aantal starende ogen gaat ook minder positief op je zenuwen werken. Het eindresultaat was teleurstellend. Ik heb er maar één over kunnen houden en daar ben ik nóg niet tevreden over. Nog een keertje teruggaan op eigen houtje is er niet van gekomen, misschien ook omdat ik geen bekeuring wil riskeren.
De andere twee planten (het geel vingerhoedskruid en de witte engbloem) waren een stuk eenvoudiger te bereiken maar ook hier waren de weersomstandigheden minder. Veel wind en da's funest voor macrofotografie.
Dit heb ik er nog van kunnen maken:

1. Wilde weit (een bremraapachtige, een halfparasiet)



1/200, F4.0, iso 100, 50mm






2. Geel vingerhoedskruid



1/50, F14, iso 200, 50mm






3. Nogmaals



1/60, F14, iso 200, 50mm






4. Witte engbloem



1/250, F5.6, iso 100, 50mm






5. Nogmaals



1/640, F4.0, iso 100, 50mm






Bedankt voor het kijken weer!

Jo

Dit zijn weer mooie platen van je

Ondanks de harde wind en harde zon heb je toch sfeerrijke beelden weten te vangen, met een fijn spel van tegenlicht en bij de twee laatste bloemen een sterke ligging van de schertpediepte, en het zachte verloop daarvan.

De tweede foto uit deze serie kan me zeer bekoren, mooi dieptewerking en opbouw, met zachte kleuren en contrasten, levert alhier een vriendelijk beeld op

Voor die wilde weit moet je toch nog maar een keertje teruggaan, die ziet er wat vaag en ruizig uit in het midden. Maar de foto's van het vingerhoedskruid vind ik wel erg gaaf. Ik snap niet hoe je het voor elkaar krijgt, je zou denken dat je van beneden naar boven gefotografeerd hebt, maar de achtergrond laat nog grasland zien, of waren ze omgevallen?

Nummer twee is echt top! Maar hoe heb je dat gefotografeerd....ben je op je hoofd gaan staan om te fotograferen of is dit vingerhoedskruid een andere variant als de gewone die ik ken??

Mendel, Deva en Amylee bedankt voor jullie fraaie reacties!

@Deva: Het is geen grasland wat je ziet anders was het bokeh anders geweest. Het waren hogere planten die redelijk bebladerd waren en ik had het geluk dat één tak van het geel vingerhoedskruid wat afhing! Wat je ziet gaat idd van "beneden naar boven".

@Amylee; Het gewoon purper vingerhoedskruid heeft gespikkelde bloemen die tot 3 keer groter zijn dan deze. Het geel vingerhoedskruid lijkt op het eerste oog niet zo op het gewoon vingerhoedskruid.
Het is niet zeker of deze echt tot de inheemse flora behoort, maar ze komen in het wild voor, zij het in zeldzaamheid. In de alpinaflora wordt hij gewoon tot de inheemse planten gerekend. Daarom vindt je in Zuid-Limburg ook nog plantensoorten die verder niet in Nederland voorkomen. Dit is een restant van de ijstijd toen de gletsjers in langzame dooi afschoven tot en met de laatste voorlopers van de Alpen: de Ardennen en de Eifel. Het Limburgse heuvelland is daar weer een voorloper van.
Hier bij ons komt het geel vingerhoedskruid(Digitalis lutea) weliswaar in een ietwat gecultiveerdere vorm ook vaak als tuinplant voor!


Jo