Beide foto's missen een eyecather, als is het maar een iets opvallende steen, of een eenzame wandelaar is, begrijp de gedachte van de leegte en ruimte, maar zoals nu gepresenteert weten ze de aandacht van de kijker niet vast te houden.
Beide opname's zijn staande gemaakt, een extreem laag standpunt doet al wonderen, daardoor wordt soms het zand met zijn partronen sterk genoeg om als onderwerp te dienen.
Eveneens bij beide opnames de horizon precies in midden. Deze op 1/5 van de onderkant of bovenkant weet al vaak een aangenamere en spannender compositie tot stand te brengen
