Door de bomen het bos niet meer zien, das een gezegde die voor fotografen vaak een waarheid is. Door de vele bomen is het lastig een beeld vast te leggen die rustig is en de aandacht goed vasthoud, spelen met scherptediepte, diepte via pad of een duidelijke onderwerp zijn dan de handvaten voor de fotograaf.
Bij de eerste heeft het pad te weinig kracht om als onderwerp te dienen, en diepte te suggeren, de vele bladeren erop ontnemen deze de kracht.
Bij de tweede vlat het bankje tegen de drukte van de takken in de achtergrond weg, en is de opbouw wat centraal.
De derde is qua opbouw al sterker, de wortels zijn een mooi onderwerp in de scherptediepte, is alleen jammer dat je in het beeld erachter geen diepte legt via een pad oid.
Bij de vierde zijn de paddo's teveel bedekt door de bladeren, en springen deze er niet sterk uit.
De vijfde is altijd een leuk beeld, zou zelf iets aan de onderzijde weglaten, de onscherpte op de massieve stam is nu erg storend.
Bij de laatste twee had ik meer mijn best gedaan, om als detail een paar zwammen in closeup te nemen. Nu zo met een geheel overzicht en een grote scherptediepte hebben deze ook weinig kracht.
De derde en de vijfde hebben in mijn optiek de meeste fotografische inhoud, de overige smaken mij meer als registratie's
