Hé, da's een hele andere tak van sport. Gemaakt voor je opleiding?

Nr 1: De presentatie, twee opmerkingen. Ik zou er geen deel van een lepel op zetten. Of het achterkantje van de steel er ook op of de lepel helemaal weg. De blauwe besjes: ik zou de kruimeltjes er niet op hebben geschept, maar ze mooi schoon hebben gehouden en er netjes tussen en op hebben gelegd. De scherptediepte is vriendelijk, kleuren zijn goed. Houten-planken achtergrondje doet het altijd goed bij productfotografie, zo ook hier.

Nr 2: Presentatie: Ik zou niet voor gele tomaatjes hebben gekozen, maar voor rode. Geeft net wat meer kleur aan de salade. De scherptediepte had hier ietsje ruimer mogen zijn. Voor de rest ziet het er goed en aantrekkelijk uit. De schaduw rechtsboven had er van mij niet op gehoeven.

Nr 3: De waterkers (?) zou ik in een grotere scherptediepte hebben gevangen. Nu is het zoeken welk steeltje met blaadje er in zijn geheel scherp op staat en eerlijk gezegd, kan ik die niet vinden. Ik zie na goed zoeken wel losse blaadjes er scherp op staan. Ook spreekt het witte randje van de kom/bord/... waar dit potje in staat me niet zo aan en vind ik het jammer dat je potje onderaan op deze manier hebt aangesneden. Een houten ondergrondje had het hier beter gedaan.

De belichting in alle drie je foto's is prettig! Gewerkt met een grote softbox of een lichttent?

Een heel andere benadering dan de cleane manier om voedsel weer te geven.
Toch vind ik de standpunten niet zo lekker kijken. Ietwat teveel schuin boven de etenswaren.
Van belang vind ik eigenlijk altijd bij voedsel dat de kleur lekker helder is, dat het uitnodigt om te gaan eten. Dat de ingrediënten er lekker vers uitzien.
Hierbij vind ik de achtergronden niet lekker helder en dat heeft zijn weerslag op het eten.

Ik heb hier niet veel verstand van. Ik kan enkel maar zien wat een briljante foto´s er niet staan in de kookboeken van mijn vriendin.

Foto 1 en foto 2 zien er voor mij best ok uit.

Foto 3 is iets waar ik zo geen weg mee kan. Moeilijk standpunt, scherptediepte, het ziet er te eenvoudig uit voor mij.

Maar ik zal eerlijk toegeven dat ik het zelf niet beter kan.

In Belgie is zo een fotograaf die enkel dit doet voor zijn beroep.
Toch leuk dat je het probeert, je weet maar nooit dat dit je nieuwe roeping wordt.

Een van de moeilijkere takken van fotografie.
Foto's doen me denken aan die in kookboek van Donna Hay.
Een groter compliment kun je niet van me krijgen.

PSschrijven in hoofdletter is schreuwen op het web.

Verder nog Martina?