Ja Bob, we hebben het zwaar. Dan moet ik werken (want ik ben zzp-er en werk thuis) maar het is zo mooi wit buiten, dus even met camera de tuin in. Eerst nog op mijn hurken en dan zie ik iets... 'oooooh, mooi..' en ga op mijn knieën, dan blijkt het een ijskristalletje, zo klein dat ik maximaal moet inzoomen, muts af want daar moet de camera op zodat hij niet nat wordt, ene elleboog op de grond en de andere ook.
Toen 3 opnames gemaakt waarbij ik de camera met muts steeds een miniscuul stukje naar voren verschoof want, Henry, ik zag al dat de scherptediepte wel erg klein was. Ik ben geconcentreerd bezig, vergeet even dat ik mijn nieuwste broek aan heb (want ik ging alleen dat ene zaaddoosje een meter boven de grond even fotograferen) en als dan die foto's gemaakt zijn blijkt dat ik amper meer overeind kan komen (want oh ja, even helemaal vergeten, ik heb vreselijke pijn in mijn rug

). En kom weer naar binnen bij de houtkachel om daar de 3 foto's samen te voegen en tot de conclusie te komen dat een 4e (of 5e) misschien wel beter was geweest.
En dan voel ik opeens hoe koud mijn knieën zijn.
Maar met beperkte scherptediepte weet je het nooit, heb je meer scherpte dan heb je soms weer minder sfeer, hoe dan ook, het lijkt erop dat een aantal van jullie hebben kunnen genieten door mijn gehannes.