Dank je, Greengrass. Een mooi vermogen
Deva, er is een hele varieteit aan handelingen die ik inmiddels heb toegepast
Mijn bedoeling: iets creeren, oftewel iets fotograferen wat er eigenlijk niet is - maar toch wel, hoe kan het anders op de foto staan?
De technieken omvatten vrijwel onveranderlijk een lange sluitertijd. Mijn camera kan naar ISO50, dat helpt al aardig. Verder een lekker klein diafragma. Als ik er dan nog niet kom, een grijsfilter.
Vervolgens kun je bewegen rondom een statisch beeld, of het onderwerp laten bewegen. Ook kun je de lens manipuleren terwijl deze open staat, door de scherpstelling aan te passen tijdens de belichting, of (bij zoomlens) de focale afstand. En je kunt meerdere van deze opties natuurlijk ook nog combineren, waarbij trouwens experimenteren met overbelichting ook interessant is. Onderbelichting doet niet veel voor mij, tot nu toe - dit is 180 graden anders dan bij normale fotografie.
Cruciaal om een aansprekend beeld te krijgen is dat er toch iets herkenbaars blijft, oftewel enige vorm van scherpte ergens in die brei van vegen en kleuren. En dat betekent dat je iets stabiel moet houden ten opzichte van de camera.
Bijvoorbeeld het vaasje: die is gemaakt door met open lens om de vaas heen te draaien, maar wel met de positie van de vaas gefixeerd ten opzichte van de lens. Aangezien het een puntsymmetrisch object betreft zou je theoretisch dus een scherpe vaas kunnen behouden, waarbij alleen het veranderende licht tot een diffuus karakter zal leiden. In de praktijk is dat vrijwel onmogelijk, maar kun je juist profiteren van de kleine of minder kleine afwijkingen die zo ontstaan. Het vaasje krijgt hier bv. een hartvorm wegens overbelichting van delen die ik niet stabiel heb kunnen houden.
Dit zelfportret met kopje thee is technisch knap lastig, als je weet dat ik hier mezelf in beweging heb gefotografeerd om de omgeving diffuus te krijgen, in een poging zelf toch herkenbaar te blijven. Uiteraard is die scherpte dus beperkt maar dat levert hier een soort van schilderstreek-effect op die ik zelf erg prettig vind.
Weer een andere techniek is om bij een sluitertijd van bv. 8 seconden de camera de eerste 2 seconden stabiel te houden; dit bevriest voldoende van het beeld om als drager te kunnen dienen voor verdere manipulaties. Zo worden veel van die bosfoto's gemaakt die je vast wel kent, met bomen die verticaal uitgetrokken worden.
Undsoweiter, undsoweiter. Het is als met iedere vorm van fotografie vooral een kwestie van veel doen om daar weer van te leren. En dan moet je niet denken aan tientallen klikken. Ik zit aan honderden, richting duizenden.
Laatste tip: gebruik vooral je eigen fantasie! Jij kunt vast weer dingen bedenken waar ik nooit op zou komen, en je zit weer in een heel andere leefomgeving met per definitie andere onderwerpen.
Succes, ik kijk uit naar je resultaten! (P.S. Ik heb het soms wel retedruk, dus als ik niet reageer is dat omdat ik geen tijd heb, soms wekenlang ... gelukkig zijn er genoeg mensen op dit forum die een minstens zo nuttige mening hebben
)
.gif "Moderator")
