Ik heb een 6D gekocht, en ik kom er achter dat ik de belichting niet consistent weet te managen. Doordat ik al een tijd met spiegelloze cameras werk ben ik dat ook een beetje verleerd op spiegelreflexen, en het kan ook nog zijn dat ik het nooit zo goed heb gekund maar dat ik toen meer gewend was aan miskleunen, en ik nu meer verwend ben met een camera die voor mij doet wat ik niet kan. Hulp welkom dus. :-)

Ik heb onderstaande theorie weer opgehaald:


Evaluatief brengt een balans met de gehele foto enerzijds en "waar de camera op gefocust is" anderzijds. Maar hoe "weet de camera waar hij op gefocust is?" Neemt hij daarvoor het actieve AF punt? Dat is een beetje lastig, want met focus-recompose is er op het moment van het nemen van de foto geen AF-punt meer actief, en bovendien zit het AF-punt wat actief was om te focusen dan op een andere plek in het frame..... Als ik met focus-recompose werk, moet ik dan dus de belichting actief vastzetten alvorens ik recompose doe?

Spotmetering is een beetje anders, omdat de lichtmeting alleen van het onderwerp afhang en niet ook van de rest van het frame, maar het heeft wel zo'n soort zelfde probleem met focus-recompose. Moet ik dan ook de belichting vast zetten na het focussen en voordat ik recompose doe? Ik dit een paar keer geprobeerd, maar het lijkt er op dat dit resultaten geeft die te sterk afhangen van het onderwerp. Probleem is alleen dat ik dit niet helemaal zeker weet, want het kan ook komen doordat ik niet goed weet of ik nou die belichting moet vastzetten of niet voordat ik recompose doe. Ik krijg dat ook niet helder uit mijn testen, ik heb te veel onzekere factoren (waarvan een camera die minder trefzeker is dan ik gewend ben ook een mogelijke factor is).

Ik kan natuurlijk ook kijken of ik meer balans in weging kan krijgen met Partial of Centre Weighted Average, maar of dat tot een goede weging tussen ondewerp en de rest komt lijkt me toch meer situatie-afhankelijk en ik ben vooral op zoek naar één manier van werken die in de meeste situaties de beste resultaten geeft.

Iemand tips?

Ik vind dit een hele lastige. Zelf doe ik alleen aan spotmeting, waarbij ik het licht meet op mijn scherpstelpunt en vervolgens (systeemcamera) in het gehele beeld beoordeel of ik moet bijplussen of wegminnen (EV-aanpassing). Maar ik ben een langzame fotograaf, en ik ga dus soms de mist in bij snellere onderwerpen zoals bv. straatfotografie. Ook het herkaderen van de foto met de ontspanknop half ingedrukt na focussen gaat wel eens fout.

De vraag is of er een beste manier is, tenzij je een vast afgebakend type fotografie doet.

Voor mijn type fotografie is alles op M waarschijnlijk het beste. Dat werkt super in stabiele omstandigheden, en in wisselende omstandigheden is het ook niet perse langzamer dan spotmeting. Nu ik het zo opschrijf zou ik het zelf dus ook weer eens moeten overwegen . Ik gebruik al een paar jaar geen DSLR meer, maar die geeft volgens mij ook veel (diverse) feedback over je lichtmeting (histogram, peeking) waardoor dit prima toepasbaar is.

Maar doe je bv. veel dierenfotografie dan moet alles snel en hebben moderne camera's volgens mij perfecte ondersteuning daarvoor. Ben benieuwd naar andere reacties.

Ja, maar bijplussen en wegminnen op basis van een optisch zoekerbeeld heb ik misschien een beetje gekund, maar ik ben het nu in ieder geval compleet verleerd.


Ja, maar hoe dan ook, je hebt nog steeds een belichtingsindicator waarbij je zelf moet verzinnen welke belichtingscompensatie nodig is, en de feedback van een elektronische zoeker mis je dan nog steeds op een spiegelreflex.


Ja, dat is misschien wel een idee, in ieder geval als referentie tot je een goede modus hebt gevonden waarbij je niet afhankelijk bent van het schermpje.


Neu, snelheid is niet zo'n vereiste, dat haal je toch niet. Stadsgezichtje, landschapje, stilstaande dingetjes bij feller dan ideaal licht en bij weinig licht, dat is wat hij moet doen. En dan meest in Av + Auto ISO + minium sluitertijd, en bij weinig licht een enkele keer M.

Dank voor je reactie, de histogram er bij pakken is wel een goed idee.

Dit was ook wel verhelderend. Duidelijker dan de handleiding in elk geval.
https://www.fotografille.nl/tips/fotografie-basiskennis-lichtmeting-voor-optimale-belichting


Ja, en dat kan dan zijn of het AF punt wat je zelf geselecteerd hebt, of AF-punten die gebruikt zijn door de automatische modus bij het scherpstellen.


De meervlaksmeting is de enige meetmethode die wordt toegepast vanaf het moment dat de ontspanknop half wordt ingedrukt en dan de belichting op grond van de meting op dat moment vasthoudt totdat de foto genomen wordt. De andere meetmethodes doen dat niet, dan is de meting bepalend op het moment dat de foto genomen wordt.


Ja dus, bij deze meetmethode moet je wél de belichting zelf vastzetten, en het irriteert me eigenlijk dat je zo verschillende werkwijzes moet hanteren voor verschillende meetmethodes..... Werk je overwegend met meervlaksmeting en zou je nu en dan spotmeting gebruiken dan moet je bij spotmeting er aan denken dat je de belichting vastzet voor je de compositie aanpast, terwijl dat bij meervlaksmeting dan weer niet hoeft....


Ik ben twee uur bezig geweest om met "control F" door de meer dan 400 pagina's tellende handleiding (pdf) te struinen om alle relevante aspecten bij elkaar te krijgen en een beeld te vormen hoe een en ander op elkaar ingrijpt..... Ik kan nog niet zeggen dat ik nou voor elke casus weet hoe ik het zou moeten aanpakken, maar voor de casussen waar ik zelf mee te dealen heb (met deze 6D althans) ga ik er nou wel uitkomen.

Wat bijvoorbeeld ook buitengewoon complicerend is is dat je aan de ontspanknop wel de functie kunt toewijzen dat alleen een lichtmeting wordt gestart, maar je aan de AF-ON knop dan weer NIET een funtie kunt toewijzen om enderzijds WEL te autofocussen maar dan anderzijds ZONDER een lichtmeting te starten. Ik begrijp niet wie dat verzint, dat je alleen maar mag autofocussen met die knop als er dan ook (weer) een lichtmeting wordt gedaan.

Wat ik ook raar vind is dat je wel M kunt gebruiken met Auto ISO, maar dat je dan geen belichtingscompensatie kan toepassen. Ik heb deze camera voor slow photography gekocht, dus dan is dat niet zo'n punt, maar ik moet er echt niet aan denken dat ik alles zou moeten doen met een camera met zo'n onnodige en onlogische beperking.

Je gaat die smartphones wel beter begrijpen zo. Gelukkig is er inmiddels een hoop verbetert aan de interfaces.

@De2: laat ik voorop stellen dat ik moeite heb met citeren. De onnodige lappen tekst maken het voor mij niet makkelijk te volgen.
Voor mij zou het de leesbaarheid ontzettend verbeteren als de citaten weggelaten worden.
Ik het laatste deel citeer je jezelf zelfs uitgebreid…
Waarom niet: @….aangaande….
Dat maakt het toch veel leesbaarder?
Gr. Harry

Als ik op één werkwijze uit wil komen die werkt voor de verschillende meetmethodes dan wordt het:
1. AF-on knop gebruiken voor zowel focusen als lichtmeting.
2. Belichting vastzetten
3. compositie wijzigen
4. Foto maken met de ontspanknop. Bij de ontspanknop heb ik de AF-functie ontkoppeld.

Dit is een beetje een omslachtige methode voor de meetmethode evaluatief, want daar volstaat deze manier van werken:
1. beginnen met ontspanknop half in te drukken om te focussen en de lichtmeting te doen (hierbij moet de AF-functie dus wel gekoppeld zijn aan de ontspanknop).
2. ontspanknop half ingedrukt houdend compositie wijzigen, waarbij het half ingedrukt houden de AF en belichting lockt.
3. doordrukken om de foto te maken.
Deze manier van werken is minder omslachtig, echter, hij werkt alleen in evaluatief, en zodra je naar bijvoorbeeld spotmeting gaat werkt hij niet meer helaas. En wil je dan terug naar de eerste manier, dan moet je eerst de AF-functie ontkoppelen van de ontspanknop, omdat je niet - andersom - de lichtmeting kunt ontkoppelen van de AF-on knop. Dat is echt te veel gedoe. Dan maar stanaard de iets omslachtiger manier van werken.

Wat ook nog kan is dat je bij de meetmethode meervlaksmeting de AF-on-knop als de half ingedrukte ontspanknop gebruikt (zodat je dan zowel de AF functie als lichtmetingsfunctie gekoppeld hebt) en bij de meetmethode "spotmeting" de ontspanknop met alleen de functie lichtmeting gebruikt zodat je niet functies van knoppen hoeft te ontkoppelen als je naar een andere meetmethode gaat, maar een AF-on-knop als half ingedrukte ontspanknop gebruiken voelt zo onnatuurlijk voor mij..... Dat is het ook niet. Ik blijf mij gedwongen voelen tot de eerste werkwijze wil ik niet functies van knoppen moeten wijzigen.

Tot zover de werkwijze en het waarom.

Ook buiten de bediening blijft het hele idee van gewogen lichtmeten een beetje dubieus met een spiegelreflex omdat de spreiding van AF-punten beperkt is en ook de niet-centrum-AFpunten minder sterk zijn, en daarmee focus-recompose nodig kan zijn. Is focus-recompose nodig, dan werkt gewogen meten eigenlijk niet goed, omdat er - als de camera het goed zou doen - de weging tot stand zou moeten komen uit lichtmetingen van twee verschillende momenten. Het ene moment is van het focusen, dan moet de centrum-meting gedaan worden, en het andere moment is na het voltooien van de compositie - als de matrixmeting gedaan moet worden. Immers, de matrix-meting van voor het voltooien van de compositie is niet representatief voor het licht in het frame van na het voltooien van de compositie. Maar zo werkt het helaas niet, de camera zet na het eerste moment de belichting gewoon vast, ook al is dat mede op basis van een matrix-meting van een framing die niet die van de foto is.

De oplossing om zelf de belichtingscompensatie te doen werkt ook maar matig, want dan zie je in een optische viewfinder weer niet wat je doet. Hou je over de manier van een keer proberen, dan kijken wat het oplevert en - om met zo'n schermpje minder afhankelijk te zijn van omgevingslicht en wat je oog op dat moment gewend is - ook histogram lezen, en dan aanpassen. Het histogram is dan de factor die het nog boven het niveau van trial and error uittilt, maar een gevoel van controle geeft het allemaal niet.

Dag Harry,

Aangaande je bericht: persoonlijk vind ik verwijswoorden kwetsbaarder. Minder tekst geeft meer overzicht, echter, verwijzen zonder dat het meer tekst oplevert vergt meer interpretatie van de lezer. Je kan dat uitsluiten door preciezer te verwijzen, echter, dan gaat het doel van minder tekst produceren weer niet gehaald worden. En zo is het altijd wat.

Ik denk dat wat het beste is lezerafhankelijk is. Persoonlijk heb ik niet zo'n moeite met grotere lappen tekst scannend lezen zolang ik meen dat ik begrijp waar de schrijver op inhaakt en terug te schakelen naar meer precies lezen op het moment dat ik het idee krijg dat ik kwijt ben waar de schrijver precies op inhaakt. Ik heb veel meer een hekel aan detail kwijtraken waardoor ik niet weet of ik misinterpreteer waar de schrijver op in wil haken.

Ik ben met je eens dat het laatste geciteerde stuk niet heel functioneel was.

Dit topic dreigt hoe dan ook nagenoeg een monoloog te worden, dus in die zin is het misschien het belangrijkste dat ik het zelf kan volgen, dan heeft het tenminste nog de functie van documentatie voor mijzelf....