Door de vraag van Frans in een ander topic zat ik me zomaar 's af te vragen, hoe maken we nu eigenlijk een goede compositie en hoe bekijkt een kijker die compositie.
Er is natuurlijk heel veel informatie over te vinden op Wikipedia e.d., maar ik wil het graag 's van de PD-leden horen.

Zelf bekijk ik een (landschaps)foto altijd in delen/vlakken. Dus bijvoorbeeld de lucht, horizon, voorgrond o.i.d.
Om dat voor iedereen duidelijk(er) te maken heb ik snel een voorbeeldje gemaakt.

Spoiler: Toon

Hoe vinden bekijken jullie zo'n compositie, en/of zou jij tijdens het fotograferen al een andere compositie gebruiken?

Ik ben het volledig eens met je opdeling van het beeld in de bepalende onderdelen. Het is goed om dat te herkennen en onderkennen want het is de basis van je beeld.

Vervolgens kun je de vraag over de effectiviteit van de compositie stellen. Wat inmiddels mijn mening is over de "regels" waaraan een fotograaf zou moeten denken is dit: het zijn verklaringen achteraf waarom de ene foto werkt, en de ander niet. Als je maar genoeg foto's (of beter: beelden, dit begon al met schilderijen) op die manier analyseert kom je tot een aantal regels die bewezen hebben te werken. Voor die regels verwijs ik je terug naar Wikipedia etc.

Je kunt (en moet) jezelf bekwamen in het herkennen van deze regels, en het toepassen daarvan.

En dan komt het: alles loslaten. Tot de vorige zin was alles leren en ontwikkelen van gevoel. Vervolgens moet je je eigen gevoel gaan volgen. En dan heeft advies geen zin meer

Compositie = smaak........je houdt van iets en dat komt terug in alles waar je van houdt.

Tja, het is niet 2d denken, het is niet 3d denken, maar een gecombineerd 2d&3d-denken, en mijn hoofd doet dat maar matig.

Verder: Er zijn nogal veel aspecten die er toe doen. Mij lukt het om op 1 of 2 aspecten te letten, en thuisgekomen blijken dat heel vaak niet de aspecten te zijn die er toe deden. En je kunt maar weinig geïsoleerd aspecten oefenen, er is altijd een brei van aspecten, en ook al leert dat niet efficiënt, je moet toch eerst op de gok maar kiezen welk aspect er toe doet.

In jouw voorbeeldfoto zou je kunnen zeggen dat er een stiekem onderwerpje is: de kleine mensjes. Die zitten niet (helemaal) waar de lijnen bij elkaar komen.
Verder wordt je oog vaak getrokken naar het licht, en als het (stiekeme) onderwerp(je) niet daar is, dan levert dat ook spanning op. Het is dus niet alleen iets van lijnen en vlakken.
Of die mensjes bij jouw voorbeeldfoto onderwerp zijn..... tja, dat is iets wat wellicht per aanschouwer verschilt, maar feit is dat ze op de foto staan....
Het is ook afwegen. Die mensjes geven wel een referentie van grootte, waarmee de plus misschien groter is dan een eventuele min van een spanning die ze opleveren. En dat zal ook per aanschouwer verschillen.

Een foto kan mainstream zijn, een foto kan voor een liefhebber zijn, en als een foto is voor een liefhebber die maar niet wil bestaan.... ligt dat dan aan de foto of aan een gebrek aan diversiteit in visuele smaak onder de menselijke soort?

We zeggen dan: de foto, maar dat is uiteraard arbitrair.

Maar voor wat betreft dit forum: de leukste topics vind ik die waar de meningen sterk uiteenlopen. Alles arbitrair, en toch doet het er toe

Ik ben het volledig eens met peter.
De regels zijn bewezen als succesvol maar het leuke er aan is dat eens je meer gevorderd bent ze een automatisme worden en je de compositieregels over boord kan gooien. Ergens zal je ze onbewust nog steeds toepassen hoor.

Er ook rekening mee houden dat de regels afhankelijk zijn van het onderwerp of specialisatie. Zo zullen regels voor landschappen anders zijn dan regels voor beauty portretten bv.

Ook rekening mee houden dat de regels onderhevig zijn aan evolutie net zoals in beeldhouwkunst en andere kunsten, denk maar aan muziek. Finaal denk ik dat het vooral belangrijk is om in je werk een signatuur achter te laten zodat je toch net dat ietsje anders bent dan je collega´s. Uw eigen visie, uw eigen regels. Is dat zeer gelijklopend met de gangbare regels dan zal je weinig weerstand hebben. Echter als je sterk afwijkt in visie op de gangbare regels zal je ofwel gewaardeerd worden ofwel afgebrand. De lijn is soms zeer dun om op te lopen.

Maar durf vooral te experimenteren en eens af te wijken van wat iedereen doet. Probeer te vernieuwen en je zelf te ontwikkelen. Onafhankelijk van je niveau een uitdaging waar we allemaal voor staan.

Compositie in de beeeldende kunst is de plaatsing van beeldelementen in de ruimte van afbeelding.
Door met kennis van zaken naar dingen te kijken leer je wat voor jou werkt en wat niet.

In de muziek werkt het vergelijkbaar. Het ene deuntje ligt beter in het gehoor dan het andere.
Dat is niet zomaar.

Het heeft ook alles te maken met de cultuur waarin je opgroeit.

Ooit zijn compositieregels echte voorschriften geweest.
Om te begrijpen wanneer, hoe en waarom die regels ontstaan zijn moet je je verdiepen in kunstgeschiedenis.
Om heden ten dage die regels nog steeds als voorschriften te beschouwen (die vooral gebroken moeten worden) is eigenlijk een kwestie van onwetendheid/onbegrip.
Zeker is wel dat compositieleer de beginnende beeldende kunstenaar kunnen helpen visueel aantrakkelijke beelden te produceren.

De basis regels zijn hele mooie en goeie regels.

Maar nog mooier is het om er vanaf te wijken en toch een geslaagde foto te kunnen maken.
En dan komt de persoonlijke voorkeur ook om de hoek kijken.

Compositieregels kunnen beginnende (en gevorderde) fotografen helpen bij het maken van een lekker kijkende foto. Er zijn zoveel regels dat je er eigenlijk altijd wel eentje toepast of dat er altijd wel eentje op het beeld van toepassing is. Dat het toepassen best wel moeilijk kan zijn, kun je zelf ondervinden als je een een eigen stilleven gaat maken.

Daar kan ik me perfect in vinden.
Persoonlijk ben ik geen theoreticus en hou er niet van om alles op basis van theorie te kunnen verklaren en/of uit te voeren.
Gevoel en durf spelen voor mij een heel belangrijke rol.
Dat de ene fotograaf het compositorisch anders doet dan een ander betekent voor mij niet dat de ene het goed doet en de andere verkeerd.
Als dat wel het geval zou moeten zijn dan blijven er maar weinig goede foto's over.
Dus ik denk net als Gerda dat er bepaalde prima basisregels zijn en voor de rest..................

Alle zaken zijn al genoemd. Belangrijk is idd om de regels te kennen. Vervolgens kun je daar dan (op gevoel?) van afwijken. Ik denk ook dat de een ook meer gevoel voor compositie heeft als een ander. gr Harry

Het volgende schiet me te binnen. Als je een foto hebt gemaakt en deze bewerkt in Photoshop, dan doet Photoshop (als optie bij het crop-tool) een aantal voorstellen voor een goede crop, dus met een goede compositie als resultaat.

Heb er veel aangehad aan die compositie regels.
nu zitten ze me vaker in de weg door dat ik er net iets te dwangmatig mee om ga

LS

Probeer ik al jaren. Maar is erg uitgebreide en lastige kost af en toe

----



Een goede compositie is natuurlijk meer dan alleen het poppetje op de juiste plaats. Er komt meer bij kijken dan de door Photoshop gegeven vlakverdelingen. Het zal geen rekening houden met dingen als kijklijnen of kijkrichtingen

Onderdeel van compositie is ook de kleurtheorie.
Het kent allemaal zijn oorsprong bij de schilders van de middeleeuwen en die regels zijn eeuwen gevolgd.

Maar recent is bij nader onderzoek gebleken dat bv de kleurtheorie vol fouten zat. De reden is dat kunstschilders moesten werken met kleuren die toen voor handen waren. Inmiddels is door moderne wetenschap gevonden dat de kleurtheorie bijgestuurd moest worden. Zeg maar dat de piano´s helemaal anders gestemd moesten worden. Dus nu werken we met 2 systemen zijnde het oude en de nieuwe.

Ook is er evolutie onder druk van grafisch designers. Zo zal je zien dat die mensen uw fotowerk zeer sterk kunnen croppen tegen alle oude regels in en zo een nieuwe compositie maken.

Mijn moraal in deze is dat het goed is om de oude leer te kennen maar dat je ook moet openstaan voor vernieuwing.

Een mus is een vogel, maar een vogel geen mus. Wat ik bedoel is dat je met de regels groot kans op succes hebt maar dat dit niet uitsluit dat je geen succes zou halen als je de regels niet toepast. En net daar zit de nuance. Je leert de oude regels en zo ontwikkel je een smaak. Het is dan net de kunst om daar met smaak op af te wijken. Want de regels zijn richtlijnen maar geen wetten die strikt gevolgd moeten worden.

“... Ik kies voor de neutrale betekenis: elk beeldend werk is een compositie in de neutrale betekenis van samenstelling.
Vervolgens vat ik de klassieke opvatting van vlakverdeling of ruimtelijke verdeling onder compositie in enge zin.
Compositie in ruime zin is dan het samengaan van alle onderdelen waar een werk uit bestaat: vorm, toon, kleur,
perspectief, materiaal, stijl, emotie, het al dan niet aanwezige onderwerp en de relatie tussen dit alles.”
Citaat kunstacademie Haarlem.

Door je vraagstelling "wat is goed" moest ik denken aan vind je het zelf goed of laat je je leiden door de mening van anderen. Bepaal je het zelf of laat je je beinvloeden. Maak je foto's voor jezelf of maak je ze voor anderen of voor beiden, gooi ik ook maar even op. Er zijn heel veel mensen die in het verleden ervaring hebben opgedaan met compositie. Ik maak daar dankbaar gebruik van. Op het moment dat ik vind dat ik toch niet aan regeltjes, wetten en cultuur moet voldoen maak ik daar een keuze in. Ik laat me dus min of meer beinvloeden en bepaal toch zelf hoe ik iets in beeld breng. Soms wijk ik daarbij af van wat normaal of gewoon is.


Nb hier nog een video waar veel elementen aan de orde komen.
https://www.youtube.com/watch?v=O8i7OKbWmRM

Klopt Frans. Compositie van een beeld is eigenlijk alles wat er bij komt kijken. Zeker als je in studio werkt waar je alles in de hand hebt is het de uitdaging om het beeld mooi op te bouwen zodat het allemaal klopt want een excuus heb je dan niet meer. Je hebt immers alles in de hand.