Matthijs schreef:
Zelf bekijk ik een (landschaps)foto altijd in delen/vlakken.
Tja, het is niet 2d denken, het is niet 3d denken, maar een gecombineerd 2d&3d-denken, en mijn hoofd doet dat maar matig.
Verder: Er zijn nogal veel aspecten die er toe doen. Mij lukt het om op 1 of 2 aspecten te letten, en thuisgekomen blijken dat heel vaak niet de aspecten te zijn die er toe deden. En je kunt maar weinig geïsoleerd aspecten oefenen, er is altijd een brei van aspecten, en ook al leert dat niet efficiënt, je moet toch eerst op de gok maar kiezen welk aspect er toe doet.
In jouw voorbeeldfoto zou je kunnen zeggen dat er een stiekem onderwerpje is: de kleine mensjes. Die zitten niet (helemaal) waar de lijnen bij elkaar komen.
Verder wordt je oog vaak getrokken naar het licht, en als het (stiekeme) onderwerp(je) niet daar is, dan levert dat ook spanning op. Het is dus niet alleen iets van lijnen en vlakken.
Of die mensjes bij jouw voorbeeldfoto onderwerp zijn..... tja, dat is iets wat wellicht per aanschouwer verschilt, maar feit is dat ze op de foto staan....
Het is ook afwegen. Die mensjes geven wel een referentie van grootte, waarmee de plus misschien groter is dan een eventuele min van een spanning die ze opleveren. En dat zal ook per aanschouwer verschillen.
Een foto kan mainstream zijn, een foto kan voor een liefhebber zijn, en als een foto is voor een liefhebber die maar niet wil bestaan.... ligt dat dan aan de foto of aan een gebrek aan diversiteit in visuele smaak onder de menselijke soort?
We zeggen dan: de foto, maar dat is uiteraard arbitrair.
Maar voor wat betreft dit forum: de leukste topics vind ik die waar de meningen sterk uiteenlopen. Alles arbitrair, en toch doet het er toe
![glimlach :)](./images/smilies/smile.gif)