Henry schreef:
Antwoorden:
1. Op
deze site en
deze site kun je lezen dat de 70D met een nieuw dubbel autofocussysteem werkt. Wellicht zit daar het probleem.
De blikvanger van de 70D is het nieuwe, dubbele autofocussysteem. In de normale zoekermodus stelt een spiegelreflex snel scherp met behulp van fasedetectie-autofocus. Deze fasedetectie-AF werkt via de (halftransparante) spiegel, die licht op een aparte autofocusmodule doet belanden. Er worden twee beelden (vanuit de rechter- en de linkerkant van de lens) opgevangen en vergeleken, waarna de AF wordt geactiveerd.
Wat dit betreft is een 70D net als elke andere camera. Op het moment dat je de normale AF gebruikt is het andere systeem sowieso uitgeschakeld, en is er geen interferentie.
Henry schreef:
In liveviewmodus wordt de spiegel echter opgeklapt, zodat je het dan moet doen met de langzamere contrastdetectie, waarbij het door de beeldsensor waargenomen beeld gebruikt wordt om scherp te stellen. Sinds enige tijd heeft de industrie daar echter wat op gevonden: dankzij een aantal speciale autofocuspixels op de sensor is het toch mogelijk om een snellere fasedetectie-AF te krijgen in live view. Deze scherpsteltechniek wordt vaak hybride-AF genoemd, omdat het in feite een combinatie van fasedetectie-AF en contrastdetectie-AF is. Het eerste deel van de scherpstelling wordt verzorgd door de snelle fasedetectie op basis van die AF-pixels, waarna de langzame contrastdetectie de puntjes op de i zet.
Deze truc wordt toegepast bij enkele spiegelreflexen (zoals de EOS 100D en 700D) en vooral systeemcamera’s; hij kent echter wel een aantal beperkingen. De pixels die voor de AF gebruikt worden, zijn voor de helft afgedekt, en daardoor maar voor 50 procent lichtgevoelig.
Kort door de bocht gesteld: als een pixel die voor AF-detectie gebruikt wordt in de foto zuiver wit zou moeten zijn, wordt die door dat lichtverlies lichtgrijs. Om de pixels de juiste helderheid te geven, wordt informatie uit de omliggende pixels gebruikt. Daardoor is het aantal AF-pixels dat een fabrikant op een sensor kan plaatsen zeer beperkt. En doordat deze pixels maar half zo gevoelig zijn als normale, werkt dit AF-systeem ook minder goed bij weinig licht.
Dit AF-systeem werkt niet als je door de zoeker kijkt, en alleen op het display. Het heeft nadelen. Ik vind door de zoeker kaderen prettiger. Het is ook minder goed in het volgen van snelle bewegingen. Tot slot kan je alleen scherpstellen op een vlakje wat soms te groter is dan het punt waar het jou om gaat. Een traditioneel AF-punt is meer echt een punt.
Het heeft ook voordelen:
- het werkt (veel) beter bij weinig licht
- Het behoeft nooit kallibratie omdat op de sensor zelf de scherpte wordt gemeten. What the camera sees is what you'll get. Daarom kan neem ik dit systeem ook soms bij mijn sigma 18-35mm als ik schiet onder de f/2.8.
- je hebt op een heel groot oppervlak de mogelijkheid om scherp te stellen, ook bij camera's met weinig traditionele AF-punten (200D bijvoorbeeld).
- het zorgt voor geleidelijker overgangen bij het focussen bij video-opnames
Henry schreef:
=> Allemaal leuk en aardig, maar als ik mag kiezen dan zeg ik: Geef mij maar het autofocussysteem van de Canon xD-reeks en niet de snufjes die ook worden toegepast in de Canon xxxD-reeks, de xxxxD-reeks of de systeemcamera's.
Ik zou het liefst een camera willen waarbij ik voortdurend kon kiezen

. Oh wacht, die heb ik eigenlijk al

. Maar als ik een camera moet kiezen waarbij dat niet kan, dan zou ik dual pixel AF opofferen voor het traditionele systeem, mits de AF punten voldoende verspreid liggen over het beeldbereik.