Er zijn soms foto's waar ik emoties in kwijt kan. Het is iets wat me fascineert, enwat mijn werk ook meer persoonlijker maakt. Het laten tonen ervan voelt ook wel een beetje kwetsbaar moet ik zeggen, maar ik ga het toch doen
Dit is er zo eentje. Ik maakte de foto een aantal maanden na het overlijden van mijn vader. Het besef dat mensen om je heen overlijden en dat op één of andere manier toch door moet gaan, dat zit in deze foto. De omgezaagde bomen als symbool voor de mensen die ik inmiddels achter heb moeten laten. Toch is het geen foto met een sombere of trieste sfeer. Langzaam maakte de zwaarte van het verdriet, plaats voor sprankjes licht en mooie momenten. Het zit allemaal opgesloten in deze scéne, welke tegenkwam tijdens een wandeling. Ik voelde me er gelijk toe aangetrokken en later werd me duidelijk waarom.