Het 4e thema in het project 50 weken/50 thema's.
Ik ga er zelf vanuit dat een portret niet altijd een hoofd hoeft te zijn, maar dat de persoon centraal moet staan in de foto.
Dat heb ik dus aangegrepen bij dit thema.



Ook heb ik er een hekel aan op een foto te staan
Dit thema vond ik dus heel lastig en ik heb gekozen voor deze setting, mede omdat ik bijna altijd in de natuur ben.
Ben dus heel blij dat ik de rest van het project niet meer op de foto hoef

Mooie plaat, een toch wel fijne dreigende, maar ook intieme, sfeer, mooie omzetting, prachtig

een foto die mij pakt.
zw omzitting met veel sfeer.
voor mij is ie top

heel goed die B&W , mooi plat die sfeer uitdraagt,
geeft wel een beetje een eenzaam en alleen op pad, gevoel, weet niet of dat de bedoeling was

SanValaria: het is gewoon een kwestie van compositie voor mij.
Dat eenzaam en alleen op pad gevoel heb ik hier niet bij

Schitterende plaat. Iedereen kan er zijn eigen verhaal bij bedenken. Zwart wit omzetting maakt hem nog sterker. Top.
Gr
Peter

Topplaat

mooie plaat, lekker contrast....
Vraag mij dan weer af hoe en wat omdat dit een zelfportret is.

Helemaal mee eens....

Prachtige foto met een mooi zwart-wit omzetting.

Goede pic !

een prachtige opname heb ook de vraag hoezo een zelfportret

De vraag "hoezo een zelfportret"? Ik heb al aangegeven bij het plaatsen van de foto wat ik onder een portret versta en de persoon in de rolstoel ben ikzelf. Dus een zelfportret
Het hoe en wat daarover vind ik niet zozeer van belang. Ik zit deels in een rolstoel en kan kleine stukjes lopen. Daar komt het eigenlijk op neer

Het gaat niet om het portret zelf. Ik vraag mij af hoe je in de rolstoel de foto zo mooi scherp hebt gekregen... Het rijden lijkt mij niet zo gemakkelijk op het zand, hoe heb je de afstand en tijd ingeschat.....

Ohh, ik heb de camera op statief gehad.
Het scherpstellen was niet zo moeilijk. Dat heb ik gewoon gedaan op de voorste bomen.
Het was niet zo belangrijk dat ikzelf helemaal scherp zou zijn, maar ik moest ook weer niet helemaal in een blur wegvallen. Vandaar dat de persoon die bij mij was (en de rolstoel duwde daar in het bos) op het pad heeft gestaan. Zo kon ik dat een beetje inschatten.
Dus belichting, scherpstellen, heb ik van tevoren gedaan.
Het klikken kreeg ik niet voor elkaar wanneer ik te ver weg zou zijn, ook niet met de tijd instellen. Daarvoor loop ik te langzaam.
Dus dat heb ik aan de ander over moeten laten helaas.

Iso 200
sl.tijd 1/15
F5

Een mooie foto die lading krijgt door de wetenschap dat de persoon in de rolstoel de kunstenaar zelf is.

Dat kun je wenden of keren zoals je het wilt.
Zonder die wetenschap is het een mooie foto van iemand in een rolstoel in een bos.

De lading krijgt vorm door het formaat waarin de fotograaf zichzelf laat zien maar ook door de plaatsing in het licht. Ook de plaats van handeling heeft betekenis.

Ik geloof niet zo in de uitspraak dat ieder daar zijn eigen verhaal bij kan bedenken.
Dit is hoe de kunstenaar zich op dat moment wilt tonen in de context van de opdracht maak een foto van jezelf.

Kunst is niet alleen een ding van de toeschouwer wil ik maar zeggen.

Als taalpurist zou ik dit geen zwartwitfoto noemen.

Mooi licht, mooie compositie, fraaie z/w omzetting (ben benieuwd naar de kleurenversie), al met al: een mooi zelfportret

Frans:

Vaak vind ik dat dat wel goed is hoor, om zelf te kijken wat je vindt van iets, wat voor gevoel het teweeg brengt, hoe het op je overkomt.
Maar ik ben het wel met je eens dat, wanneer je weet wie het is in de rolstoel, de foto een andere lading krijgt.

hij is koffiekleur

@Henry: de kleurenversie leek teveel op de eerste foto van het project qua kleur, vandaar dat ik hem heb omgezet naar een monochroom

Over wat een portret is kan gediscussieerd worden, daar heb ik echter totaal geen interesse in aangezien ieder van mij lekker zijn/haar eigen persoonlijke invulling mag hebben.
Ik vind dit een prachtige sfeerfoto met een filosofisch tintje.
Boeiend en technisch niets op aan te merken.

Vriendelijke groeten, Johannes.