Dankjewel Poezemie en dank voor je kritisch blik Conny! Jij hebt de foto goed onder de loep genomen. En nu ga ik proberen een zo goed mogelijk antwoord op je vragen te geven.
De omstandigheid van de paal hier is ongelukkig. Helemaal met je eens. Toch zie ik het zelf amper meer omdat ik gewend ben aan de omgeving van de renbanen. Toch hoop ik nog eens eentje te schieten vrij van dit soort "doorboringen" maar dat is een life mission.

Ik denk dat ik het zelf niet meer zie na al die renbaan foto's. De baasjes ook niet want deze staat inmiddels op een zonnescherm voor de auto van dit baasje. Erg grappig nietwaar?
Een fractie later afdrukken is geen optie. Een fractie later is de hond al voorbij. Tis echt maar zo'n kort momentje dat ie voor je langs komt. Ik lig in een hoek en de totale lengte dat ze rennen is 350 of 280 meter. Het baanrecord op zand in staat op de naam van een reu en die rent 280 meter in 17,92 seconden. Ze schieten dus voorbij. Echt veel keus in waar je gaat staan is er niet i.v.m hoe de baan is opgebouwd en je moet erg rekening houden met dat je niet stoort als fotograaf. Er zijn camera's uit handen geslagen door baasjes van fotografen die storen omdat ze een mooie foto willen. Of verboden nog op de renbanen te fotograferen. Te ver naar voren hangen, teveel bewegen, een enkele malloot met een flitser ect. Tja, terrecht denk ik dan. Deze mensen trainen een heel jaar voor de wedstrijden en als de hond gestoord wordt kost dat veel tijd op de klok. En maar niet te spreken van de vreselijke gevolgen als de hond afgeleid wordt en valt met deze snelheid. Of tegen een ander komt hierdoor en die valt… De gevolgen kunnen dodelijk zijn...
Ik heb hier gepand maar het gaat zo snel dat je pan beweging keisnel is en heel kort. Als ze aankomen kies ik uit op welke ik ga scherpstellen, als ik/de camera hem "in het vizier" heb, is ie al voor me.
Voor het echt mooie pan effect moet ik iets verder van de honden af gaan staan. Dit was de eerste keer dat ik deze camera mee nam naar de renbaan dus ik wilde wel met aantal goeie thuis komen.
De houding zoals deze noem ik zelf altijd "de kangaroo". 1 poot op de grond en de rest ervan af en het lijf naar voren. De mooiste houding in deze sport is alle poten los van de grond of geheel gestrekt. Ik zelf heb een voorkeur voor "de kangaroo". Dan zie je de spieren zo mooi. En is ook een karakterestieke houding.
Zoë in kangaroo stand:

gestrekt:

alle pootjes onder: (niet echt bewerkt dus je ziet bovenin een paar voeten

)

Zo, een hele uitleg!!
