Wat een vrolijk en gezellig plaatje!
Je hebt het jezelf niet makkelijk gemaakt. Hieronder leg ik uit wat ik hiermee bedoel.
In deze foto zie je gelijk het grote verschil tussen het dynamisch bereik (dit is de verhouding van het felste licht tot het zwakste licht dat nog kan worden waargenomen) van de camera als je dit vergelijk met die van het menselijk oog. Het dynamisch bereik is van belang wanneer je een onderwerp fotografeert met een groot contrast. Je wilt immers dat zowel de donkere als de lichte partijen goed doortekend zijn.
Het menselijk kan een groter lichtverschil overbruggen dan een camera. Dit betekent dat een camera eerder een keuze moet maken wat goed belicht gaat worden en wat te licht of te donker weergegeven moet worden.
Fotografeer je een contrastrijke situatie met een dynamisch bereik dat groter is dan dat je camerasensor aan kan, dan zullen de donkere partijen onderbelicht zijn (dus geheel zwart; 'dichtgelopen' noemen we dat) terwijl de rest van de foto goed belicht is. Of je schaduwen zijn wel goed doortekend, maar dan zijn de witte partijen helemaal wit ('uitgebeten').
In een ideale situatie heeft je camerasensor voldoende dynamisch bereik om zowel schaduwen als lichte partijen goed weer te geven. Hoe feller de zon, hoe 'harder' het licht, hoe groter het dynamisch bereik moet zijn.
Door het tegenlicht is het onderwerp in je foto wat donker(der) geworden. Dit had je kunnen voorkomen door vanaf de andere kant de foto te maken (je hebt dan geen tegenlicht) of door een andere lichtmeting te doen, waarbij niet het hele beeld in de meting wordt betrokken. Niet elke camera kan dat, maar als die optie er op zit, dan zeker gebruiken bij tegenlicht. Denk dan aan een "spotmeting" of "centrumgerichte meting".
Wat uiteraard ook kan, maar minder nauwkeurig is, is een lichtcompensatie instellen. Waarom is dit minder nauwkeurig? Je weet immers niet precies op basis van welke punten van het beeld de camera het licht heeft gemeten. Je weet dus niet precies welke delen dicht zullen lopen (de donkere delen van je onderwerp) of welke delen uitgebeten zullen zijn (de lichtere delen van je onderwerp).
Wat hier
niet kan is het inzetten van een flitser om het contrastverschil terug te brengen. Immers door de donkere delen op te lichten met het licht van een flitser, verklein je het dynamisch bereik van je onderwerp. Een flitser heeft gewoon veel te weinig vermogen om zijn werk te kunnen doen in een landschapsfoto. Voor portretten werkt een flitser wel goed. Uiteraard kun je wel meerdere flitsers inzetten, maar zelfs dat is voor deze situatie nauwelijks te doen.
Hoe je het wend of keert, dit blijft een moeilijke situatie...
Om niet alleen je onderwerp goed belicht op de foto te krijgen, maar zo'n beetje "alles" goed belicht te krijgen, is een HDR-achtige opname de enige oplossing.
- of je maakt een HDR (even googelen)
- of (en zo doe ik het liever), je maakt een "compositie" van verschillende foto's die allemaal iets anders belicht zijn.
Voor beide methodes heb je wel een RAW bestand nodig en een fotobewerkingspakket (bijvoorbeeld Photoshop).
Uit het ene RAW haal je meerdere (anders belichte) JPG bestanden. Deze voeg je óf automatisch samen (HDR-pakket nodig) óf je stapelt de verschillende foto's via verschillende lagen en voegt datgene samen wat van elke foto bruikbaar is. Zorg er daarbij wel voor dat de onderdelen netjes in elkaar overvloeien, want anders ziet het eindresultaat er niet uit. Uiteraard mogen/moeten in die samengestelde foto nog steeds onderdelen donkerder zijn dan andere delen, m.a.w. er mogen nog steeds onderdelen zijn waarvan je ziet dat die zon of schaduw hebben gehad.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt gehad.
hier heb ik wel wat aan!