Wie door de natuur van Almere loopt zal zeker één ding aan die natuur zeker opvallen: er zijn heel veel populieren en er is heel veel riet. Het antwoord op de vraag: "Waarom?", ligt in de ontginning en inrichting van een polder.

Nadat de IJsselmeerpolder was drooggevallen werd begonnen met de ontwatering van de bodem, de wegenaanleg en het in cultuur brengen van het land. In de praktijk betekent dat in eerste instantie de aanleg van honderden kilometers sloten en greppels. Na enige jaren worden de open greppels vervangen door een ondergronds afwateringssysteem van drainagebuizen. Voorts moeten wegen en bruggen, woningen en boerderijen gebouwd worden, terwijl het landschap door het aanplanten van miljoenen bomen nog meer vorm en kleur krijgt.

Het geschikt maken van de grond voor de landbouw gebeurt in etappes van een paar duizend hectare per jaar. Het overgrote deel van de polder blijft dus de eerste jaren na het droogvallen onbewerkt liggen. In de Noordoostpolder had men de ervaring opgedaan dat riet de groei van onkruiden sterk tegengaat, terwijl het riet zelf na de ontginning betrekkelijk goed te bestrijden is. In Oostelijk Flevoland en later ook in Zuidelijk Flevoland werd daarom de pas drooggevallen grond met riet ingezaaid. Riet belemmert niet alleen de groei van onkruiden, maar gebruikt ook grote hoeveelheden bodemwater, waardoor de grond sneller droogt. Bovendien wordt de grond door het wortelstelsel steviger, wat de ontginning vergemakkelijkt.

Vanaf 1958 werden in Flevoland enkele honderden hectares bos aangelegd. Zestig tot zeventig procent van dit bos bestaat uit populieren. Deze snelgroeiende boom bepaalt op dit moment het beeld van de Flevolandse natuur. Door de snelle groei ontstond ook een bos om te wandelen, een bos voor houtproductie, maar vooral ook bos om de stad vorm te geven. Populieren groeien snel, houden de grond vast, geven bescherming aan andere planten, zijn relatief goedkoop en verbruiken veel water.

In deze post dus aandacht voor het riet in Almere. Voor de juiste sfeer heb ik rustig gewacht tot het gouden uurtje aanbrak.


EXIF Summary: 1/100sec, f/10.0, ISO2800, 105mm



Update: Typefout verwijderd.

Je wachten is beloond.......er zit een zalige sfeer in deze opname,riet komt er mooi op uit......

nette foto henry.

Knap vastgelegd, mooi van kleur

Prachtige plaat met een heerlijke sfeer

weer een pracht plaatje met een hele fijne sfeer

Een beauty.

Alles is al gezegd en daar ben ik het mee eens. Is er dan niks waar ik iets over zeggen? Jawel. Het riet geeft me het idee dat deze foto op portretformaat geschoten had moeten worden. Maar ja, dat is misschien wel spijkers op laag water zoeken. De conclusie is gewoon: mooie foto!!!

Heerlijk op de plaat gezet

Een prachtige opname Henry

Erg fraai Henry, het wachten is beloond.

Vind de achtergrond info erg interessant om te lezen! Ben je beroepsmatig met dit soort dingen bezig, of heb je je gewoon uit interesse ingelezen op het ontstaan van de polders?

Wat betreft de foto: ik vind het moment goed gekozen en de kleuren van de foto heel fraai, maar verder vind ik hem eigenlijk niet zo sterk. Je laat een silhouet zien van het onderwerp. Ik heb in het verleden vaak geëxperimenteerd met silhouetten fotograferen, en daarbij is het mij opgevallen dat één ding heel belangrijk is: de vorm van het silhouet moet heel duidelijk en clean worden weergegeven. Bij jou foto is de vorm van het riet juist sterk verstoord: het is een wilde bos met vormen en lijnen die kriskras door elkaar heen lopen. Bovendien wordt deze vorm aangesneden door de donkere band aan de horizon. Dit laatste had je kunnen voorkomen door een lager standpunt te kiezen.

Mooie sfeerfoto.

Dank jullie wel voor je reactie.

@Freerk: ik ben niet een fan van portretformaat omdat ik vind dat dit formaat niet lekker toont op mijn scherm.

@Mark: Nee, ik ben er niet beroepsmatig mee bezig. Ik verdiep me wel in dingen. Vandaar de achtergrondinfo die ik vaak bij mijn landschapsfoto's plaats. Zo ben ik ook nog van plan mezelf in te lezen op Het Speuldersbos, om vervolgens met een foto thuis te komen die daar dan een (voor mij) duidelijke relatie mee heeft.

M.b.t. je opmerking over het silhouet: het was niet mijn intentie om silhouetjes te maken. Toen ik thuis kwam zag ik dat het wel min of meer silhouettes zijn geworden. Ik vond dit een beetje jammer, maar aan de andere kant vond ik de foto ook wel mooi. De volgende keer misschien wel standaard een flitsertje meenemen...

Een lager standpunt innemen was op de locatie waar ik nu stond nagenoeg niet mogelijk. Dit riet lag aan de "voet" van de dijk en ik lag op mijn rug al op de grond. Als ik nog lager had moeten gaan, dan had ik met mijn voeten in het water moeten leggen, iets wat ik wel overwogen heb, maar niet heb gedaan. Ik snap wel waarom je deze opmerking gemaakt hebt.

M.b.t. de zonsondergangen die ik in de foto probeer mee te nemen nog het volgende (met name voor degene die hier minder ervaring mee hebben):
- de zon gaat op een bepaalt punt onder. Dit punt verandert wel in de loop van het jaar, maar wat ik wil zeggen is dat je voor het nemen van de foto afhankelijk bent van de locatie. Ik ben nog voornemens om een groot rietveld zo te fotograferen, maar dat de rietvelden die ik heb gevonden bevinden zich niet op de juiste plek.
- gedurende het "uurtje zonsondergang" is er slechts gedurende enkele minuten écht mooi licht. Voor het moment van het mooie licht moet je je tijd goed benutten voor het bepalen van een juiste compositie. Je kunt nog zoveel van te voren bedenken, als het plaatje in de praktijk toch anders uitpakt dan je voor ogen hebt, heb je de minuten voorafgaand aan de paar mooie minuten nog de tijd om iets anders te bedenken.

Toen ik gistermiddag naar de lucht keek, besloot ik "last minute" dat ik gisteren de riet-foto wilde maken. Daardoor kwam ik iets later op de locatie dan ik eigenlijk wilde. Ik had geen onderzoek gedaan naar een goede locatie, maar ging op goed geluk naar "de locatie van de zonsondergang" in het vertrouwen dat ik wel wat geschikt riet zou vinden.

Vervolgens bleek dat ik het beeld wat voor ogen had niet kon maken. Het "juiste riet" was er niet en de locatie is anders. Vervolgens al foto's-schietend snel heen en weer gelopen om te kijken of er iets tussen zat wat beter voldeed aan het beeld wat ik in mijn hoofd had. Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt voor deze rietstengels.

Met de volgende serie foto's bepaalde ik hoe ik de definitieve compositie echt wilde hebben. Ik heb nog even gedacht aan het verwijderen van enkele lelijke rietstengels, maar besloot uiteindelijk dit niet te doen. Ik ben namelijk van mening dat niet alles en iedereen van mij hoeft te wijken voor een mooi plaatje.

Tot slot heb ik in de enkele mooie minuten van de zonsondergang deze serie geschoten. Omdat de wind ook vat had op deze rietstengels waren de foto's verschillend. Op sommige momenten zaten ze dichter op elkaar of zelfs in elkaar en bij andere foto's zat doordat ik bewoog de waterlijn net niet goed. Ik had in deze serie ook op verschillende punten scherpgesteld, dit om thuis nog een keuze te hebben.

Vanwege dit ge-ïmproviseer had ik mijn statief maar even niet uitgepakt. Deze foto is dan ook uit de hand genomen. Het opstellen van een statief op een schuine dijkwand is iets wat je niet "eventjes" doet en als je wilt herkaderen ben je ook weer de nodige tijd kwijt.

Waarom niet gewacht tot "morgen"?
Het is me wel eens overkomen dat de volgende dag er geen mooie zonsondergang was door een flinke bewolking of een regenbui. Oké, het heeft geen haast, dus ik had niet persé de volgende dag de foto moeten hebben. Nadeel is dat we hier met de natuur te maken hebben. Over 1 week kunnen deze rietstengels er weer heel anders bij liggen. Misschien wel veel mooier, maar misschien ook wel niet. Daarnaast is er niet voor niks een spreekwoord wat zegt: "Van uitstel, komt afstel". Al met al was ik uiteindelijk wel tevreden met deze foto. Als de situatie zich in de toekomst nog eens voordoet, dan zal ik zeker proberen om deze foto nog eens te maken. Maar een garantie dat ik dit ga doen, is er niet.

Vorig jaar wilde ik een "pluizenbol van de paardebloem" op deze manier vastleggen. Toen had ik besloten dat het beeld niet werd zoals ik dat voor ogen had en de foto's na afloop allemaal weggegooid met het idee om in de volgende dagen terug te gaan. Nu ruim een jaar later heb ik de pluizenbol van de paardebloem nog steeds niet in het licht van de ondergaande zon vastgelegd...

Ik vind het een hele mooie plaat. De achtergrond is ook heel sfeervol. Nu heb ik hier verder natuurlijk geen verstand van, maar riet is nou eenmaal 'warrig' en staat altijd kris kras door elkaar..het zou in mijn ogen heel onnatuurlijk zijn als elke rietstengel 'perfect' los van elkaar zou staan in een mooie sierlijke compo..om het maar even zo te zeggen. Het donkere riet (silhouet) steekt lekker af tegen de achtergrond.
Voor mij een geslaagde foto.

Sandra, dank je wel

Henry, ik vind de verhalen eerlijk gezegd interessanter dan de foto (mooi van kleur en sfeer maar ik moet me bij Mark aansluiten). Zeer herkenbaar wat je allemaal beschrijft, en ik bewonder je voorbereidingsdrift. Ik heb al zo vaak gehoord (en ervaren) dat het maken van een goede natuurfoto vooral afhankelijk is van de voorbereiding (want anders heb je gewoon mazzel met de omstandigheden), en jouw verhaal is daar weer een goed voorbeeld van. Dat van de pluizenbol ook, trouwens. Voornemens genoeg, daar ligt het nooit aan

Peter, dank je wel.

Elk jaar dat ik ouder wordt lijk ik me meer te interesseren in het verhaal "achter de foto". In mijn geval nog voordat de foto is genomen. Ik vind het leuk om deze twee interesses te combineren en een foto krijgt voor mij op die manier meer inhoud. Het is niet zomaar een foto van een paar rietstengels meer. Het is nog wel een hele klus om bij het verhaal nog de juiste foto te maken.

Ik vind trouwens dat dit helemaal niet voorbehouden is aan landschapsfotografie. Als je de biografie van Bas hebt gelezen, dan kun je lezen dat het onderzoek hem trekt en dat hij dit combineert met fotografie: "Maar ook het onderzoek naar vlinders spreek me heel erg aan. Kijken hoe een bepaalde soort leeft in een gebied, en vooral, waarom leeft hij in dat gebied?". Mooi als je dat kunt combineren.

Door op deze manier met fotografie bezig te zijn, probeer ik meer en meer de essentie van iets in de foto vast te leggen. Dat ik hier bijna nooit 100% in slaag, vind ik niet erg. De route die ik afleg tot het maken van de foto levert me ook veel plezier op.